به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - معصومه کوشکستانی: بارها در خصوص کارشناسان زن اجتماعی سخن رانده ایم و برای حل مسائل اجتماعی به سراغ شان رفته و دغدغه هایمان را با آن ها در میان گذاشته ایم. اما روزی می رسد که این همه پرسش و پاسخ تکراری می-شود و مخاطب نیاز به جستجوی عمیق تری در احوالات شخصی فعالان اجتماعی پیدا می کند. به واسطه این درخواست، به سراغ یکی از فعال ترین و قدیمی ترین خبرگان این بخش، شخصیت وارسته دکتر کبری خزعلی، نماینده و عضو شورای انقلاب فرهنگی اجتماعی زنان که در خانواده های مذهبی و سیاسی بزرگ شده، رفتیم. هم او که کرامت زن و موضوعات مطروحه به او برایش جایگاه ویژه ای دارد و فارغ از هر منیتی و در عین صداقت به پای پاسخ پرسش هایمان نشست که در ذیل می خوانید.
قاعدتا به خاطر انتساب به یک خانواده سیاسی و پر آوازه، خاطرات بسیاری دارید که شنیدنی است. نخست کمی برای ما از خاطرات کودکی تان بگویید. از سبک زندگی خود و خانواده، و رابطه خواهر و برادرها. این که با کدامیک صمیمی تر بودید.
دوم تیرماه 1335 در خانواده ای مومن، انقلابی، پرشور و صمیمی به دنیا آمدم. دارای 8 خواهر و برادر هستم. من فرزند سوم خانواده و سومین دختر بعد از راضیه و مرضیه هستم. فرزند چهارم حسین، طلبه و دانشجوی سال اول رشته فیزیک دانشگاه مشهد بود که اردیبشهت 57 در جریان نا آرامی های انقلاب در قم شهید شد. سپس برادرم محسن و خواهرم انسیه، مهدی و علیرضا و محمدحسین هستند. صمیمیت کامل بین خواهران به ویژه هم سن ها بود.
پدر جز در زمان تبعید و زندان، هنگامی که در خانه بودند، اقدام به آموزش و آشنایی فرزندان با دروس تفسیر، اخلاق و احکام دهمت می گماردند و با فراخوان به نماز جماعت در خانواده، سعی در تربیتی انقلابی و ولایی داشتند. اخلاق پدر این گونه بود که به محض مشاهده کوچک ترین اشتباه، ابتدا آن را غیر مستقیم تذکر و اخطار می داد اما در صورت تکرار، به صراحت می گفتند و سپس برای رفع مشکل اقدام می نمودند و به این نحو آشنایی با بصیرت برای انتخاب بهتر را آموزش دیدیم. همین رهنمودها باعث شد تا در جامعه طاغوت زده و فاسد آن زمان، علاوه بر مصونیت از انحرافات، زمینه انتخاب در راه انقلابی را با کمال غرور و احساس عزت بپذیریم. در واقع سیاق زندگی خانواده ما، براساس رسیدن به تحقق عدل مهدوی و کسب رضای امام زمان (عج) بود.
از نحوه آشنایی تان با همسر، ازدواج، مهریه و مراسم عروسی بفرمایید.
در دوره متوسطه به دلیل تبعید پدرم به گناوه و سپس دامغان، ما هم به آن جا هجرت کردیم و به صورت غیرحضوری به درس ادامه دادیم. منزل ما تبدیل به محملی برای تردد دوستداران انقلاب و علاقه مندان ایشان شده بود. در یکی از همین دیدارها، شوهر خواهرم، دوستش به نام دکتر فریدون نوحی را به پدر معرفی کرد و گفت: ایشان از دانشجویان دوره انترنی پزشکی دانشگاه مشهد و خواستگار هستند. ایشان به واسطه شباهت ظاهری بسیار به دوست و برادر صمیمی شان، شهید آیت الله محمدرضا سعیدی، جای خود را در دل آقاجان باز می کنند. این باب آشنایی، مقدمه ای شد برای پذیرش پدر در خصوص قبول کردن ایشان و جواب بله من.
خرید عروسی ما، تنها یک حلقه و مختصری میوه بود و مراسم ازدواج در یکی از اتاق های تبعیدگاه، با حضور اهل محل و برخی بستگان انجام شد. مهریه هم به دلیل آن که پدر مقید بودند نباید هیچ سودی به حکومت ظالم پهلوی نبسد، مبلغ 50 هزار تومان مشخص شد که زیر حداقل مقدار مقرر در قوانین آن زمان بود که به آن مالیات تعلق می گرفت، البته من آن مهریه حداقلی را هم در اولین ساعات بعد از عقد به دلیل توصیه در روایات مبنی بر محبوب بودن زنی که مهریه اش کم و... الخ است، بخشیدم. همسرم نیز بلافاصله با اولین درآمدی که در نهایت رنج کسب کرده بود آن را دوباره به من هدیه داد. این را هم بگویم که در روز عقد از فرصت استفاده کردم و با همان لباس سفید عروسی در جمع حاضران سخنرانی تند و انقلابی انجام دادم. ثمره این ازدواج هم، 3 فرزند به نام های احسان، سوده و فاطمه است.
اتفاق افتاده که خانواده به دلیل مشغله های بسیار، گله مند نبود حضورتان باشند؟
در مورد گلایه مندی باید بگویم، فرزندانم بسیار مهربان، پرکار و پرتلاش بودند اما گهگاهی می گفتند که علاقه مند هستند تا فرصت بیشتری را کنار من برای هم دلی و هم زبانی داشته باشند. برخی مواقع به قدری سرم شلوغ می شد که گلایه می کردند که دل شان می خواهد مادرشان در درس و دیکته گفتن کمک شان کند نه این که دخترخاله ها جایگزین ش شوند. قضیه این گونه بود که چون با دیگر خواهران در یک مجموعه آپارتمانی بودیم بچه هایمان هم بازی ، هم درس و هم کار شده بودند و عملاً حضور آن ها جایگزین مشکلات کم فرزندی را برای شان پر کرده بود. اگر از فعل گذشته استفاده می کنم به این دلیل است که دخترانم قبل از دیپلم و پسرم سال اول دانشگاه ازدواج کردند.
رمز موفقیت تان را در زندگی چه می دانید؟
اصل توفیق از خداوند است که می فرماید: اگر برای یک سفر زیارتی به سوی اهل بیت هجرت کنیم خودش جانشین ما در حمایت و هدایت خانواده خواهد بود. الحمدلله زندگی آرام و سالمی خداوند نصیب ما کرد. البته برای آن تلاش زیاد ، برنامه ریزی، مجاهدت و همکاری همه اعضا لازم بود و هست به ویژه همسر، که می تواند مشوق یا مسدد باشد.
شده بود به دلیل وابستگی به خانواده خزعلی مورد هجمه قرار بگیرید که به دلیل ارتباطات و رانت به جایگاه کنونی رسیده اید؟
خیر. چون کار علمی نیازی به رانت ندارد، آن هم برای کسی که برای قبولی دکترا بعد از 5 بار امتحان و 4 بار رد شدن موفق به تحصیل شد. اکثر فعالیت های من، سخنرانی، درس و کلاس های آزاد است. هم-چنین کار رسمی ام در دانشگاه تهران ماحصل اعلام نیاز نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه و بارها امتحان دادن در قم، مصاحبه و ارائه تحقیق در حد تز دانشگاهی بود تا این که در نهایت برای استادیاری درس معارف در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران انتخاب شدم. در شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز به دلیل فعالیت های اجتماعی به کمیته های تخصصی شورا دعوت و سپس وارد کار در کمیته ها شدم. بعد هم به عنوان مبلغ و نماینده سازمان تبلیغات اسلامی به عضویت شورا در آمدم که پس از 2 سال عضویت، در انتخابات شرکت کردم و توسط اعضاء به ریاست شورا انتخاب شدم. اکنون نیز پس از پایان دوره ریاست، خانم آیت اللهی به ریاست انتخاب شده و من فقط عضو این شورا هستم. بنابراین زمینه ای برای رانت وجود نداشته و ندارد. می بینید که کارها صرفاً علمی، پژوهشی و فرهنگی است و نه تنها در آمد ندارد که هر چه حقوق هم می گیرم باید خرج مصارف فرهنگی ضروری همان جا کنم.
بنده به شهادت همه همکاران و دوستان فقط حقوق معلمی را داشته ام که آن را هم دربست در اختیار امور خیریه قرار داده ام و هرگز هیچ اندوخته، سرمایه و ملکی کسب نکرده ام.
خانواده شما بیشتر مواقع زیر ذره بین رسانه و مردم بوده، از این روی ماجرای برائت پدرتان از برادرتان نقل محافل شد. شما کار برادر را با نام آزادی بیان توجیه می کنید یا جانب پدر را می-گیرید؟
به دلیل مواضع ضدانقلابی برادرم، در جامعه بسیار مورد هجمه و حتی توهین قرار گرفته ام اما هرگز در عقایدم لحظه ای دچار تضاد، گیرکردن یا توجیه کردن رفتار برادر به نام آزادی بیان نشدم. هیچ گاه درنگی تردید برای انحراف او و مسیر عالمانه، حکیمانه و انقلابی پدر نداشته ام. همیشه همراه، هم فکر و هم گام پدر بوده ام. من همیشه از منافقان دروغگو، اشرافی گران، مال مردم خواران و اشخاصی که به ربایش بیت المال به عنوان وام اما به صورت قرض الپس نده، مضغول بوده اند، بیزار بوده و هستم و از هر چه راست است فارغ از هر عنوان و ارتباطی، در هر دولت و با هر عنوانی حمایت کرده ام. هم چنین همیشه در مقابل هجمه هایی که مبتنی بر سوء تربیت، لقمه ناپاک و... الخ به پدر نسبت داده شده با استدلال به اراده خداوند بر انتخاب آزاد افراد و این که پدر من، نه از پیامبری چون نوح برتر بودند و نه علم و عمر ایشان را داشتند که بتوانند از عهده تربیتی فوق انبیاء برآیند، حمایت کرده ام. حتی بارها برای منتقدان مثال هابیل و قابیل را زده ام که دو فرزند از یک پدر و مادر که مخاطب وحی و محیط تربیتی کاملاً یکی بوده اند چگونه یکی با غرور، برتری طلبی و حسادت، فریب شیطان را خورد و قابیل شد! پس هیچ وقعی بر گردن آقاجان من نیست و من در هر لحظه به بصیرت و بیداری شان افتخار می کنم. ایشان از زمانی که متوجه انحراف اقتصادی برادرم شدند سال ها تذکر، ارشاد، نصحیت و دعا را پیشه گرفتند و سرانجام به افشاگری و ابراز برائت از این مسیر انحرافی روی آوردند. حتی در آخرین عید غدیر حیات شان، 4 شرط برای حضور او در منزل قرار دادند که نخست رد اموال بیت المال، بانک ها و بنیاد مستضعفان که به صورت میلیاردی است، بود؛ مورد بعدی رد حقوق مردم با نام و نشان طلبکاران؛ دیگری، توبه از اهانت به قرآن، دین، ارزش-ها و ضربه به اسلام است و در آخر توبه از توهین به انقلاب و ولایت فقیه؛ و تاکید کردند ایشان بعد از تحقق این شروط، حق ورود به منزل را دارند. حتی در همان سال با نامه کتبی و تلفنی به قوه قضائیه و وزارت اطلاعات، فرمودند: با هر کس که از امضاء و مهرشان استفاده کرده و توصیه ای مبنی بر برائت پسرشان آورده، حتی اگر از بستگان باشد، برخورد قضایی شود. دلیل هم این است که، برخی رسماً بر احتمال جعل اسناد و استفاده از رانت، توسط برادر خط بطلان کشیده بودند و پدر به جد معتقد بودند باید با هر نامه ای که از گذشته و حال در این زمینه موجود است، برخورد قضایی شود و آورنده نامه را مجرم شناختند. پس از درخواست آقاجان، من هم به عنوان یکی از فرزندان ایشان، از دستگاه قضایی تقاضا کردم که نسبت به هر نوع توصیه و رانتی در هر زمانی که از طرف فرزندان آیت الله ابوالقاسم خزعلی از جمله بنده دریافت کرده اند، وقعی ننهند و طبق وصیت و درخواست ایشان برخورد قضایی نمایند.
شما به عنوان یک زن توانمند و عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان، هنوز هم بر باورها و مواضع انقلابی گذشته خود هستید؟
بله، صد در صد. بنده تمام کارهای 60 سال عمرم را پر شور، جهادی و مؤثر می دانم. اگر خداوند چند بار دیگر هم به من عمر مکرر دهد، باز هم عمرم را در همین مسیر با افتخار صرف خواهم کرد تا به آرزویم که شهادت در راه ولایت در کنار نایب امام زمان و در محضر ولی عصر (عج) است، برسم.
در خصوص مصوبات جمعیت در شورای عالی بگویید؟ بالاخره مشکلات اجرایی نشدن آن برطرف شد؟
خیر. نه تنها برطرف نشده بلکه مزید بر همه دستورالعمل های سابق؛ سقط های غیرضروری، غیرعلمی و حتی جنایی به نام غربالگری بر آن اضافه شده است و آن دستورالعمل ها با نام بهداشت باروری و فرزندآوری مطلوب در همان شاخص ها به عنوان سن و فاصله گذاری مطلوب، یا جلوگیری از بارداری پرخطر به شدت ادامه دارد. البته به تازگی وزارت بهداشت برای تحقق این اهداف، گزارشی تقدیم کرده که نشان می دهد در دنیا جزء کشورهای اول در اجرای این اهداف هستیم. ناگفته نماند اجرای تنظیم خانواده در سند 2030 جزء وظایف دولت است.
درباره طرح سند تربیت جنسی هم بفرمایید. آیا پس از دو سال از تصویب در شورای زنان و ارجاع آن در سطح شورای عالی، به تصویب نهایی رسید؟
خیر.
در حالی که کار در صحن شورای عالی در حال تصویب بود ناگهان در جلسه ای فرعی موضوع مورد بازنگری، برای تغییر اساسی و شروع آموزش جنسی در دوره های آموزشی کودکی و نوجوانی در سطح آموزش و پرورش قرار گرفت. البته سازمان ملل برای اجرای سند 2030 توصیه کرده که در کشورهای دارای آداب و فرهنگ و سنت های مغایر، از این آموزش ها با نام خودمراقبتی و حفظ سلامت یاد شود ولی به احتمال زیاد اجرایی شود. لذا منتظریم با محتوای تغییرات آشنا شویم. امیدواریم طبق نص صریح قرآن، متون دینی و تصریح رهنمودهای مقام معظم رهبری (مدظله العالی) هیچ آموزشی قبل از این که زمینه ازدواج و پاسخگویی شرعی به این نیازها فراهم نشده، اعمال نشود تا شاهد بلوغ زودرس نسل آینده، انحرافات و توسعه مفاسد اجتماعی نباشیم. گرچه برخی مسئولان معتقدند، رعایت عفاف و عدم طرح آموزش های خلاف حیا باعث مفاسد اجتماعی است و از آن ها باید پرسید آیا در کشورهای غربی که این آموزش ها از مهدها آغاز شده فساد و فحسا و... الخ نیست؟!
درباره طرح دیگرتان با مضمون، افزایش نرخ باروری و جلوگیری از تحدید جمعیت بفرمایید. سرنوشت آن چه شد؟
آن طرح با استقبال و رأی خوب مجلس کلید خورد اما در پیچ و خم کمیسیون ها استحاله شده و تبدیل به طرحی در کمیسیون بهداشت شد که خلاف روح، هدف و مفاد طرح اول بود. از همین روی این طرح هم عقیم ماند و به دلیل ضعف های عدیده و اشکالات مهم شورای نگهبان، متوقف شد.
به عنوان آخرین سوال، نگاه تان به جامعه بانوان تا چه حد دلگرم کننده است و چه خبر خوشی برای آن ها دارید؟
من بسیار به جامعه بانوان امیدوارم هر چند که در گذشته با دست خالی، بدون دولت، تشکیلات و امکانات فقط برای انجام تکلیف و پاسخ به، هل من ناصر نایب امان زمان (عج) و حضرت امام (ره) به حل مشکلات بانوان اقدام کرده بودیم اما امروز دارای تشکیلات، امکانات، مصوبات و قوانینی هستیم که می تواند برای بیداری اسلامی و جنبش 99 درصدی عدالت خواهی، الگویی امیدبخش باشد. با توجه به رهنمودهای موکد مقام معظم رهبری (مدظله العالی) مبنی بر ضرورت وجود مرکز عالی امور زنان در نقطه ثبات نظام و با عنایت به همت خوب زنان مومن ولایی، انقلابی و آتش به اختیار برای تحقق این وعده، با پافشاری هر چه تمام تر برای حصول به ارزش ها، اهداف، اصول انقلاب و جلوگیری از انحرافات القایی برای برنامه توسعه پایدار در کنار نایب بر حق ایشان ایستاده ایم.
انتهای پیام/*