به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - کردستان: لیالی قدر با شکستن بغض‌های مومنان و جاری شدن اشک‌های آنان در نیمه های شب رو به پایان است، دل هایی که غمگینانه و عاجر به درگاه الهی پناه برده اند و دست هایشان را با حالت التماس و تضرع از پروردگار خالق به آسمان بلند کرده اند.
چه زیبا شبی است و چه فرخنده ماهی، چه زیبا و چه عاشقانه است نجواهای خالق و مخلوقی از ته دل های ضارع، فرصتی است تا انسان به خود آید، قفس تن را بگشاید و روح را در عالمی غیر از عالم حقیر و محدود ماده، در فضایی معطر و نورانی به پرواز درآورد و با نگاهی دیگر و لطیف تر به خود و جهان اطراف بنگرد؛ حجاب جان را به کناری بزند، تا ببیند که کیست و چیست و از کجا می آید و در کجا تمام دارد و به کجا خواهد رفت؟
در این لیالی قدر مردم تا سحر به احیا می نشینند و کودکانشان در کنارشان یاد می گیرند هر انچه باید بدانند و دختران و پسران روزه اولی، پیرمردان و پیرزنانی که از عصا برای راه رفتن کمک گرفته بودند و جوانانی که به همین آدم‌های مسن کمک می‌کردند، همه در کنار هم قرار گرفته و به دعا و نیایش مشغول بودند.
قدر، بهترین فرصت هجرت است که در تقدیر انسان آمده و لحظه طلایی مغفرت است که لب های نازک و معصوم گل ها را به حسرت کشانده است و در این شب ها همواره این نجواها را از گوشه گوشه ی لب های زنان و مردان به زمزمه می شنیدیم که تکیه کلام همه ی آنها این بود که خدای مهربانم؛ نفس نفس کشیدنم همراه با عطر حضور ناب توست ! و من چقدر خوشبختم که در آغوش امن رحمت تو هستم ای بیکران .
مهربان خدای من، تو را سپاس برای حضورت تو را سپاس برای همه ی موهبت هایت و من بی صبرانه در انتظار معجزه ی زندگی ام هستم .
آری رمضان موعد عروج است و شب قدر میعاد بیداران و معراج شب زنده داران. شب قدر شب احیای خویش با دم مسیحایی دعاست پس اگر ، با خدای مهربان انس گرفتیم و به 1000 اسم خواندیم و درد دل هایمان را گفتیم و خداوند را در نزدیکی مان حس کردیم ؛ در تمام ایام سال این رابطه ی قشنگ را با خدای مهربان حفظ کنیم.
انتهای پیام/*