جوزدگی جشنواره‌ای اپیدمی سینماگران ایرانی / آیا نباید برای نوع حضور سینماگران در جشنواره‌های خارجی قواعدی وضع شود؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - امیرحمزه نژاد: یکی از معضلات سینمایی که فیلمسازان ایرانی بدان دچار هستند، بدگویی از کشورشان در جشنواره‌های مختلف است. در این حوزه آنچه قابل توجه است، رفتاری‌های غیرعرفی سینماگران ایرانی در چنین جشنواره‌هایی برای به اصطلاح خودنمایی‌های سینمایی است اما در این زمینه آنقدر این افراد دچار جوزدگی جشنواره‌ای می‌شود که عموما رفتارهای غیر قابل قبولی از خود ارایه می‌دهد که بعضا مبتذل است. از شکل و شمایل و لباس عجیب و غریب این افراد که نه با فرهنگ ایرانی اسلامی هماهنگی دارد و نه حتی در عرف غربی پسندیده است گرفته تا بعضا رفتارهایی که در شان نماینده ملت ایران نیست، از سوی این افراد می بینیم.
خصوصا در این حیطه در لباس زنان سینماگران ایرانی در جشنواره‌ها بعضا رفتارهای غلط و غیرمنطقی دیده می‌شود که به سرعت توسط افکارعمومی در فضای مجازی مورد واکنش قرار می‌گیرد. آنچه این رفتار را غیر ملموس می‌کند هماهنگی سیاسی علیه ایران و خصوصا بدگویی از وضعیت مردم کشورمان و از سوی دیگر تلاش برای غربی شدن خصوصا در البسه بازیگران زن است که حتی کار به جایی می رسد که این مساله بیشتر مبتذل تر و مضحک جلوه می کند.
در همین حیطه لباس «ترانه علیدوستی» یکی از بازیگرانی که در جشنواره فیلم کن و روی فرش قرمز حضور یافت به شدت مورد انتقاد افکارعمومی قرار گرفت. بسیاری انتقاد کردند که این لباس و فرم شکل و شمایلی که این فرد به عنوان یک ایرانی در یک جشنواره خارجی حضور یافته چه سنخیتی با فرهنگ این مرز و بوم دارد. کارشناسان دراین حوزه مطرح می‌کنند که بسیاری از بدگویی هایی که برخی ایرانیان از کشورشان می کنند به جهت نوع تفکری است که بر آنها غالب شده است.
جالب است که این افراد با این شمایل روی فرش قرمز یک جشنواره خارجی حضور می یابند و بعد سخنانی را علیه کشورشان به زبان می آوردند که ارتباطی با این کشورها ندارد اما برای خود یک شو خودنمایی برگزار می کنند.
از سوی دیگر باید به رفتار مبتذل دو بازیگر زن و مرد که در سینمای ایران اسم و رسمی برای خود رقم زده‌اند اشاره کرد. اینکه این دو فرد به هم محرم هستند نمی‌تواند توجیه رفتار مبتذل و سخیف آنان در انظار عمومی و روی فرش قرمز جشنواره کن باشد. دو فردی که از یک فرهنگ اسلامی و فارسی در این جشنواره قدم گذاشته اند. یکی ایرانی و دیگری افغانی. جالب است که «فرشته حسینی» که در جشنواره کن با همسرش شو عشق بازی‌های مبتذل راه انداخته اند با وجود درد و رنج ملتش در سختی‌هایی که می‌کشد از آنان سخنی به میان نیاورد.
برخی از کارشناسان مطرح می‌کنند که برخی از فیلم‌های سینمایی دچار سندروم دیده شدن در جشنواره ها شده اند و بیشتر یک فیلم جشنواره ای هستند ودر این میان آنچه در این فیلم‌ها دیده می شود سیاه نمایی است. جشنواره های غربی نیز به واقع ماهیتی کاملا سیاسی دارند و در این راستا تنها چیزی که برایشان مهم است و به آن جایزه می دهند سیاه نمایی و رفتار بر اساس اهداف سیاسی آنان است. جالب است که سینماگران ایرانی دست از این موضوع هم بر نمی دارند و با حرف های سیاسی و سیاه نمایی سعی می کنند بیشتر در این جشنواره ها جلوه گری کنند. حتی اگر بر فرض مثال مشکلاتی که درون ایران است را بدون این سیاه نمایی ها به خارجی ها اعلام کنیم چه سودی برای کشورمان دارد. اینکه یک موضوع درون خانواده را به غربی ها می گوییم نه دردی از ایران و ایرانی دوا می کند ونه شکل و شمایل آن برای کشورمان خوب است. با این اوصاف باید یک موضوع اساسی و کلی را مورد توجه قرار دهیم. این جشنواره ها شو تخریب کشورمان در خارج از کشور نیست و باید برای همیشه به این افراد اعلام شود که آنان نه تنها نماینده ایران نیستند بلکه نباید طوری عمل کنند که وجهه ایران و ایرانی در فضای بین المللی همچون جشنواره کن خدشه دار شود و قواعدی برای حضور این افراد در جشنواره ها وضع شود.