چرا پدر و مادر باید نیاز به استقلال و خودمختاری کودک را جدی بگیرند؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - میل به خودمختاری / استقلال یک گرایش ذاتی و طبیعی در هر کودک است. بین سنین یک تا سه سالگی کودکان رشد سریعی را در تمام حوزه‌های جسمانی و روان‌شناختی تجربه می‌کنند. همچنان که توانایی‌های شناختی، قدرت تفکر و مهارت‌ها در یک کودک رشد می‌کند و او متوجه رابطه علت و معلولی میان اتفاقات می‌شود، شروع به تست کردن نحوه تاثیرگذاری رفتارهای خود بر محیط پیرامون می‌کند؛ به طور مثال «چه اتفاقی می‌افتد اگر فنجانم را روی زمین بیندازم؟».
در عین حال و‌ به موازات افزایش توانایی‌های حرکتی، کنجکاوی و انرژی بالا، در نگاه یک کودک نوپا، دنیای پیرامون موجودیتی خارج از کنترل، تجربه می‌شود و او به طور معمول در تصمیم‌گیری برای چیزی که می‌خورد، جایی که می‌رود، افرادی که با آن‌ها تعامل دارد، حق انتخاب بالایی ندارد؛ و در نتیجه، این احساس عدم تسلط، خود را به صورت ادعاهای اغراق‌آمیز در ارتباط با توانایی و قدرت نشان می‌دهد. «نه!» «مال من است!» «خودم انجامش می‌دهم!»؛ جملاتی آشنا در مکالمات یک کودک نوپا هستند که از هر موقعیتی برای ادعای استقلال و خودمختاری استفاده می‌کند.
برای کمک به کودک در طی کردن این قسمت از مسیر رشدی و دست‌یابی به احساس استقلال، کنترل و خودمختاری، به پدر و مادر توصیه می‌شود که:
فراهم کردن موقعیت
موقعیت‌هایی برای تجربه احساس خودمختاری و موفقیت برای کودک فراهم کنید؛ به طور مثال اگر می‌دانید که کودک از برداشتن میان وعده‌های خود لذت می‌برد، آن‌ها را در محلی قرار دهید که دست کودک به آن‌ها می‌رسد و قادر به انتخاب و برداشتن توسط کودک هستند؛ به او اجازه مسواک زدن برای لحظاتی بدون دریافت هیچ کمکی را بدهید و یا در انجام امور خانه مثل تغییر چیدمان کتاب‌ها و وسایل، به او امکان همکاری و احساس تاثیرگذاری بدهید.
سپردن مسئولیت کارهای کوچک به بچه‌ها
برخی کارها را به کودک واگذار کنید؛ بچه‌ها در سنین نوپایی از انرژی بسیار بالایی برخوردارند که در صورت عدم وجود مجاری مناسب برای تخلیه، برای والدین و کودک ایجاد مشکل خواهد کرد. سپردن کارهای ساده به کودک ضمن فراهم کردن فضایی برای جریان یافتن انرژی کودک، منجر به تقویت احساس استقلال در او خواهد شد. از کودک بخواهید که در هنگام خرید، خواروبار سبک را از قفسه‌ها داخل سبد بگذارد، در پر کردن ماشین لباسشویی و روشن کردن آن کمک کند، به تعدادی از گلدان‌ها آب بدهد و… درست همان‌طور که افراد بزرگ‌سال از به انجام رساندن کارهای سخت احساس رضایت می‌کنند، کودکان هم هنگامی که از عهده مسئولیتی برمی‌آیند، احساس غرور و موفقیت می‌کنند.
دادن حق انتخاب به کودکان
به کودک قدرت انتخاب بدهید؛ همان‌طور که اشاره شد، در نگاه یک کودک نوپا، بخش عمده‌ای از زندگی و دنیای پیرامون، خارج از کنترل تجربه می‌شود. فراهم کردن فرصت‌های انتخاب برای کودک، نه تنها نیاز او را به تجربه احساس قدرت افزایش می‌دهد، بلکه به یادگیری و رشد مهارت تصمیم‌گیری در او کمک می‌کند. ایجاد این فرصت، می‌تواند در موقعیت‌های ساده و روزمره‌ای مانند انتخاب میان چند کتاب قصه برای خواندن در زمان خواب، یا میان چند لباس برای پوشیدن باشد. مطمئنا موقعیت‌هایی وجود دارند، مانند زمان عبور از خیابان که امکان انتخاب زیادی برای کودک وجود ندارند اما در شرایط مشابه می‌توان انتخاب‌های کودک را محدودتر کرد؛ به طور مثال تعیین دو یا سه لباس گرم، هنگامی که سرمای هوا اجازه انتخاب از میان گزینه‌های بیشتری را به کودک نمی‌دهد.
شناسایی و تصدیق احساسات کودک
شناسایی، نام‌گذاری و‌ معتبر کردن احساسات کودک؛ کودکان آسیب‌پذیری بالایی در برابر احساس ناکامی، در صورت ناتوانی از انجام یک تکلیف، دارند. آن‌ها این احساس را در قالب رفتارهایی مانند گریه، پرتاب کردن اشیا، قشقرق یا رفتارهای پرخاشگرانه نشان می‌دهند. برای تسهیل شکل‌گیری مهارت‌های مدارا و تنظیم هیجانات در کودک، کمک به او برای شناسایی و نام‌گذاری احساسات، به طور مثال «از اینکه نمی‌توانی در بطری را برداری کلافه‌ای؟ می‌خواهی کمی کمک بگیری؟»، در شکل‌گیری توانایی تنظیم هیجانات، درک محدودیت‌ها و تحمل ناکامی موثر خواهد بود.
فراهم کردن فرصت‌هایی برای تجربه استقلال و آزمودن خودمختاری برای کودکان، به آن‌ها در به دست آوردن احساس تسلط بر بدن، ذهن و محیط پیرامونشان کمک می‌کند و منجر به تقویت قدرت انتخاب، تصمیم‌گیری و جرات برای رو به رو شدن با نتایج انتخاب‌ها در کودک خواهد شد.
وب سایت مایند وی
انتهای پیام/م