چطور خانواده را کانون آرامش کنیم؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - در آیه ی ۱۲ سوزه ی روم از خانواده بعنوان نخستین کانون رشد و آرامش بشری یاد شده است.اما رشد و آرامش یعنی چه؟و آیا خانواده واقعا بستری برای رشد و آرامش است؟ پاسخی ساده برای این سوالها وجود دارد. رشد یعنی تغییرات پی در پی و منظم که از زمان تولد تا مرگ در همه ی ابعاد جسمانی ، عاطفی، شناختی و اجتماعی اتفاق می افتد. و آرامش یعنی آرمیدن، فراغت ، صلح، آشتی ، ایمنی و امنیت. هم رشد و هم آرامش در بطن خانواده و از همان روزهای ابتدایی تولد آغاز میشود و این خانواده است که اولین ها را به کودک می آموزد و بی شک اثرات این آموزه ها تا سالیان دراز و حتی پایان عمر در وجود شخص میماند. چه بسا اگر این آموزه ها مکمل و اصولی نباشد و حول فردگرا یی و منافع شخصی کودک آموخته شود اوضاع فرهنگی جامعه دقیقا همانی می شود که این روزها می بینیم.
باوجود اعلام دولت مبنی بر قرنطینه ی خانگی به علت شیوع ویروس کرونا؛ قطاری از خانواده ها را می بینیم که به دل جاده ها زده اند تا از تعطیلات نهایت استفاده را بکنند بدون اینکه ذره ای بیندیشند که شاید ناقل ویروس باشند و باعث فوت عضوی از خانواده ای و از هم پاشیده شدنش بشوند.احتکار ماسک و مواد ضدعفونی که دیگر آتشی است بر دل داغدیده ی فرهنگ و مذهب...براستی ریشه ی این خودخواهی ها و منفعت طلبی های صرف آیا جایی است به غیر از آموزه های محیط خانواده؟!
موسیقی مستهجن خواننده نمائی در اینستاگرام پخش شد که مخصوص کودکان تولید و ترویج می شود.پیام های پست را که می خوانی، می بینی عمده ی کف زنان پدر و مادرند و متعجب که اینها با چه اصولی قرار است فرزند تربیت کنن با اصل اول اینستا و دوم کتاب!!!
همه ی اینها حکایت از اصول نادرست تربیتی دارد که درآن یا فقط به رشد و آرامش فرد محور کودک پرداخته شده است و یا رشدی که فقط بعد جسمی انسان درنظر گرفته شده...نه رشد فکری و فرهنگی.
این آرامش آموخته شده نه بویی از ایمنی و امنیت دیگران برده و نه بویی از رشد و کمال بی وقفه ی انسانی...
با این اوصاف، آیا وقت آن نرسیده که خانواده ها در تربیت فرزندان تجدید نظر کنند؟
درصدی از کودکان دیروز جامعه ی امروز ، فرهنگ عجیب و ناخوشایندی را نمایان کرده اند.فرهنگی که در آن فقط آرامش و رشد مادی فرد در نظر گرفته شده و این رویداد تلخ جامعه ی امروزی زنگ خطری است برای پدرو مادران جوان جامعه ی امروزی که قرار است نسل فرهیخته و رشد یافته تری را تحویل جامعه بدهد که یادش باشد دنیا محل گذر است ...
نگذاریم کودکان امروز و پدر و مادران فردا دور از اعتقاد و باور های دینی مستحکم زیست کنند.این بار یادمان باشد که فرزندمان را شناسنامه ای بلکه عمیقا و تحقیقا مسلمان بار بیاوریم. جامعه ی فعلی پر است از سست عقیدگی و سست عملی که فقط زبانش معتقد به اسلام ناب محمدی است نه عملش.