زنانی که جان دادند اما نگذاشتند خونین شهر، محمره شود! /تفسیر زنانه فرهنگ مقاومت به دست زنان خرمشهری

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - رضا خدری خبرنگار و عکاس جنگ تحمیلی:
خرمشهر در سوم خرداد 1361، پس از 19 ماه لگد شدن کوچه پس کوچه هایش زیر گام های خصم با رشادت رزمندگان اسلام آزاد شد و در این روز از فراز مناره نیمه ویران مسجد جامع، ندای الله اکبر و صدای اذان به گوش جهانیان رسید.
در سوم خرداد 61 که صدا و طنین آزادی خرمشهر از مناره های مسجد جامع به گوش می رسید، خونین شهر باز خرمشهر شد و پشت صدامیان که بر دیوار کاهگی غرور تکیه زده بودند، لرزید. هر چند بعثی ها خرمشهر را تبدیل به ویرانه کرده بودند ولی لحظه ای که پای بر ویرانه های خرمشهر گذاشتیم بوسه بر خاک شهرمان زدیم و بر خاک مملو از خون شهدای این شهر نماز شکر بر پا کردیم .
" خرمشهر تا تاریخ هست نام پر آوازه تو هم هست ".
خرمشهر ریشه در تاریخ دارد، مناطق فلکه دروازه، دروازه گمرک، بندر، فیلیه، کاخ شیخ خزعل، شاه آباد (طالقانی فعلی)، آرش، کوی آریا (قدس فعلی)، کوی نخل، کوی بهروز، بازار سیف، دیزل آباد، خیابان فردوسی، مساجد، حسینیه ها و مسجد جامع خرمشهر سنگر مقاومت و پایدار زمانه در طول هشت دفاع مقدس، نخلستان ها، شلمچمه زیارتگاه قبور مطهر شهدای عزیز. من با خرمشهر مانوسم، قلبم برایش می تپد، خرمشهر قلب ایران است.
نام خرمشهر به خاطر مبارزات و مقاومتش در برابر بعثی های عراق و جانفشانی مردمانش و رزمندگان اسلام که با چنگ و دندان خرمشهر را از اسارت آزاد ساختند بر برگ های زرین تاریخ می درخشد.
آزاد سازی خرمشهر
خرمشهر سرانجام پس از 575 روز اشغال، در ساعت 11 صبح سوم خردادماه 1361 در عملیات بیت المقدس آزاد شد. در واقع خرمشهر نمادی برای "استقامت شد" حضرت امام خمبنی (ره) رهبر کبیر انقلاب انقلاب اسلامی در همان روز به مناسبت آزادی خرمشهر پیامی خطاب به ملت ایران صادر کرد. در بخش هایی از این پیام آمده است:
"سپاس بی حد بر خداوند قادر که کشور اسلامی و رزمندگان متعهد و فداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرار داد و نصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود. مبارک باد بر ملت عظیم الشان ایران این چنین فرزندان سلحشور جان بر کفی که نام آنان و کشورشان را جاویدان کردند و مبارک باد بر اسلام بزرگ این متابعانی که در دو جبهه جنگ با دشمنان باطنی و دشمن ظاهری پیروزمندانه و سرافراز امتحان خویش را دادند و برای اسلام سرافرازی آفریدند".
در آن روزها برای آزاد سازی خرمشهر بندر مهم استراتژیکی و تجاری خاورمیانه که تبدیل به خونین شهر شده بود هیچ کس در میهن اسلامی ایران از پای ننشست و خرمشهر را لحظه ای رها نکرد. بچه های خرمشهر و رزمندگان اسلام کوچه به کوچه و پشت بام به پشت بام در برابر تجاوز اجنبی مبارزه و مقاومت کردند و تا لحظه آخر و تا آخرین قطره خون خود مقاومت کردند.
اما نقش زنان خرمشهری در دفاع‌مقدس، نکته بسیاری مهمی است که قابل‌انکار نیست اما به راستی زنان خرمشهری قهرمانان نامیرای دفاع مقدس در آن روزها زنان خرمشهری چه می‌کردند؟
زنان خرمشهری دوشادوش مردان در مقابل دشمن بعثی عراق ایستادگی کردند و تا تیر به پیشانی‌شان نمی‌خورد از پای نمی‌نشستند. در طول هشت سال دفاع‌مقدس که به‌عنوان خبرنگار جبهه و جنگ و رزمنده شاهد شهادت عزیزترین فرزندان این آب‌و خاک بر روی سنگفرش‌ها و آسفالت داغ کوچه‌پس‌کوچه‌های این شهر بودم، از نزدیک می‌دیدم که زنان خرمشهری علی‌رغم ویران‌شدن خانه و کاشانه‌شان در کنار همسران، برادران و فرزندانشان ایستادند، جنگیدند و در امدادرسانی به مجروحان فعالیت شبانه‌روزی داشتند. آن‌ها فرهنگ «مقاومت» را تفسیر کردند.
نقش زنان خرمشهری در آن روزها کلیدی بود
در روزهای اول جنگ زنان خرمشهری ازلحاظ سنی دو طیف بودند. دختران 15 تا 18 ساله و طیف دیگر زنان بزرگ‌سال متأهل و دارای خانواده بودند، اما هر دو طیف در خرمشهر در مقابله با دشمن متجاوز نقش کلیدی و حساس داشتند. زنان جوان علی‌رغم سن پائین و در 45 روزه مقاومت روزهای اول جنگ، کارهای سنگین انجام می‌دادند؛ مانند حمل‌ونقل صندوق مهمات آن‌هم در یک شرایط غیرعادی درواقع رسانیدن سلاح و مهمات برعهده آنان بود. به‌جز آن در مسجد جامع و بیمارستان شهر و در گورستان جنت‌آباد از مداوای مجروحان گرفته تا حتی مراحل کفن‌ و دفن شهدای عزیز هم مشارکت داشتند، آن‌ ها شبانه در زیر نور شمع برای این که از بمباران‌های دشمن در امان باشند. پیکر مطهر جگرگوشه ها و عزیزان شان را که شهید شده بودند دفن می کردند، و حتی سلاح به دست می‌گرفتند و در کنار پدران و برادران شان می‌جنگیدند. تصاویر و فیلم‌های آن زمان گویای این حقیقت است. علیرغم این‌که نیاز به آموزش و تاکتیک جنگ داشتند اما با کمترین آموزش مثل یک مرد جنگیدند.
طیف دوم هم زنان میان‌سالی بودند که نقش پشتیبانی در تأمین آذوقه و پخت‌وپز غذای رزمندگان داشتند؛ چون در آن روزها سازمان متمرکزی برای پشتیبانی نبود، به همین دلیل از امکانات کم و محدود برای تهیه غذا استفاده می‌شد. در واقع زنان خرمشهر قهرمانان «نامیرای» دفاع مقدس هستند.
انتهای پیام/*