غفلت از ازدواج مجردان میانسال تکه ای از پازل پیری جمعیت ایران/ بالا رفتن سن ازدواج دختران و فرصت های از دست رفته زایمان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - بشری یثربی، در چند سال اخیر، همواره دغدغه هایی که در مورد خطر پیر شدن جمعیت به واسطه کم شدن زاد و ولد، افزایش آمار طلاق و نیز کم شدن ازدواج مطرح می شود و یا حساسیت هایی در حوزه کم بودن سن ازدواج و افزایش آن بیان می گردد و به عنوان موضوعات پر بحث و حاشیه، در جامعه نخبگانی و بدنه جامعه انجام می شود.
اما موضوعی که بسیار کمتر به آن پرداخته می شود، توجه به موج عظیمی از دختران جوانی است که به رویای ازدواج، با هزار و یک دلیل که به نظر اکثر منتقدان، ناشی از سخت گیری در ازدواج داشت، مجرد مانده اند و اکنون پا به میانسالی گذاشته اند.
دخترانی که متولدین دهه 50 و اوایل دهه 60، هستند و قربانی حرکت مدرنیته و تغییر معیارهای ازدواج و سبک انتخاب همسر در جامعه شدند، معیارهایی که در حال تغییر از نگاه سنتی به معیارهای به اصطلاح مدرن بود.
هرچند که دخترانی نسبت به تغییر این معیارها پیشتاز بودند اما پسران همچنان با تفکر سنتی و اینکه مادرشان باید دختر را بپسندد، از ازدواج با چنین سبک هایی استقبال نکردند، بخشی از دختران نیز با آن نگاه سنتی، به رویای ازدواج با مرد ایده آل، تحصیل را انتخاب کردند و به موازات آن از ورود به مشاغل خودداری کردند زیرا معیارهای زن ایده آل در دوران دهه 70 داشتن تحصیلات و عدم اشتغال زن بود و صدالبته دارا بودن هنر خانه داری، بنابراین تعداد قابل توجهی از دخترانی که به سن 25 سالگی رسیده بودند خانه نشینی را انتخاب کردند.
اما اکنون که بیش از 10 سال از آن دوران طلایی فرصت ازدواج و فرزندآوری آن ها می گذرد، و بسیاری از دختران در این سن سابقه هرگز ازدواج نکرده را با خود به دوش می کشند، احساس خلاء و کمبود کم کم سر بر می آورد و پا گذاشتن به دهه 50 زندگی برای آن ها کابوسی دردناک است.
برای از بین بردن این حس نا امیدی که می تواند به سایر بدنه جامعه نیز نفوذ کند به نظر می رسد باید متولیان امور زن و خانواده راهکارهای عاجلانه و عاقلانه ای در پیش بگیرند، زیرا توجه به ازدواج جوانان بسیار خوب و منطقی است اما تمرکز بر آن، با چنین شرایطی که جامعه به سرعت به سمت پیر شدن در حرکت است، منطقی به نظر نمی رسد.
اولویت اول برای ازدواج، باید توجه به افراد میانسالی باشد که تمایل به ازدواج دارند اما هنوز ازدواج نکرده اند و یکی از راهکارهای فرهنگی که باید برای آنان در نظر گرفت، ترویج ازدواج آسان است، افراد در این سن، بحث تحصیل و مالی خود را به حداقلی رسانده اند و این معیار برای آن ها دیگر نباید جزو معیارهای اولیه قرار گیرد، بنابراین بر اساس معیارهای اسلامی که داشتن ایمان، تقوی، اعتقاد به کسب روزی حلال و نیز اخلاق خوب است باید به انتخاب همسر دست بزنند.
یکی از کارهای فرهنگی بسیار مهم برای این افراد، تغییر در ملاک های انتخاب همسر است، زیرا بسیاری از آنان هرچند که دارای شان اجتماعی و موقعیت مالی هستند، هنوز در رویای 20 سالگی خود منتظر مرد سوار بر اسبی هستند که باید با تمام ملاک های یک مرد ایده آل را داشته باشد، اینکه این افراد باید با واقعیت سن خود روبرو شوند و بپذیرند که در انتخاب همسر دیگر نباید سخت گیری بیش از حد کرد، کار متولیان فرهنگی و مشاوران خانواده است.
پیشنهاد می شود که این کار با ساخت فیلم ها و سریال های تلویزیونی که هنوز هم رسانه پرمخاطب محسوب می شود، صورت گیرد. مشکلات مانند ازدواج با افرادی که طلاق گرفته اند و یا همسر از دست داده اند که متضمن معضلاتی از جمله گره خوردن مرد به زندگی سابق خود، دردسرهای احتمالی همسر سابق و یا داشتن فرزند از ازدواج سابق است، باید مطرح شود و مهارتهای مقابله با آن نیز بیان گردد.
همچنین از نظر پزشکی برای کسانی که در این سن اقدام به ازدواج می کنند لازم است که سیاست هایی اتخاذ شود تا در صورت تمایل به فرزندآوری، هزینه های درمان این افراد بسیار پایین یا رایگان باشد تا بدون دغدغه بتوانند به ازدواج و فرزندآوری فکر کنند.
در مجموع به نظر می رسد که ایجاد موج امیدواری و پذیرش واقعیت بالارفتن سن، نیازمند یک روند مشاوره فرهنگی و اجتماعی در جامعه است که تنها از عهده یک سازمان یا مجموعه امکان پذیر نیست و لازم است که تمام متولیان امور زن و خانواده به این موضوع ورود جدی داشته باشند.
انتهای پیام/ب