روش های کاهش بار روانی - عاطفی قرنطینه در کودکان و نوجوانان مبتلا به کرونا

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - منیره غلامی توکلی: این روزها بیماری کرونا کوچک و بزرگ نمی شناسد و می تواند برای هر سنی خطرآفرین باشد. در این بین بالا رفتن آمار نوزادان، کودکان و نوجوانانی که به کرونا مبتلا شده اند خود حاکی از تغییر رویه ویروس کوئید 19 در برگزیدن میزبان است!.
توجیه چرایی و چگونگی رعایت دستورالعمل ها و مراقبت های بهداشتی بعد از ابتلا به بیماری کرونا؛ مهم ترین مسئله برای کودکان و نوجوانان بیمار است و به همان اندازه که می تواند بر روند بهبود جسمی آنها مؤثر باشد بر احوالات روحی و روانی آنها نیز تأثیرگذار است.
تحمل قرنطینه خانگی، دور شدن از دوستان و نزدیکان و از همه مهم تر شنیدن و خواندن اخباری که حاکی از مرگ و میر افراد مبتلا به کرونا است! می تواند آسیب های زیادی را از نظر روحی به کودک یا نوجوان وارد کند؛ همین امر لزوم حضور یک روانشناس در کنار کودک یا نوجوان یا حتی خانواده ای که اعضای آن با بیماری کرونا دست و پنجه نرم می کنند را بیشتر و بیشتر می کند.
قطعا برای کودک یا نوجوان باید به روش های مختلف اما به زبان ساده و قابل فهم شرایط انتقال این بیماری، چرایی قرنطینه خانگی، دوری کردن دوستان و نزدیکان از او توضیح داده شود و در کنارش امید به بهبود و فراهم کردن شرایط شاد سپری کردن این دوران نیز فراهم شود.
با کودکان مبتلا به کرونا چگونه رفتار کنیم؟
نیایش غلامی، کارشناس روانشناسی و مشاوره در گفت وگو با خبرنگار طنین یاس در این زمینه می گوید: هر چه اطلاعات نوجوان یا حتی کودک نسبت به این بیماری بیشتر باشد و این اطلاعات از سوی افراد مطلع و کادر پزشکی به آنها داده شود، اطمینان فرد مبتلا به بهبود یا انگیزه های او برای رعایت دستورالعمل های یهداشتی و قر نطینه خانگی بیشتر و بیشتر خواهد شد.
وی با بیان اینکه کودک برخلاف تصور والدین که فکر می کنند قدرت درک مسائلی نظیر فهم کرونا یا چرایی و چگونگی برخورد با آن را ندارند، از هوش بالایی برخوردار بوده و حتی به راحتی می تواند بر اساس حالات روحی پدر و مادر و نزدیکان متوجه وخامت حال یا روند بهبود خود شود، گفت: از این رو حرف زدن با کودک یا نوجوان و توضیح شرایط جسمی و مرحله بیماری برای او می تواند در متقاعد کردنش به رعایت شرایط قرنطینه خانگی یا تحمل سختی های بستری شدن در بیمارستان و دور شدن از خانواده، کمک شایانی کند.
این کارشناس روانشناسی با اشاره به اینکه هر روزه آمار و ارقام مختلفی از متوفیان کرونا در کشور و جهان، توسط شبکه های اجتماعی ارائه می شود و سنین مختلف از کودک تا بزرگسال آن ها را رصد می کنند، گفت: بدون شک، چنین شرایطی بار عاطفی نگران کننده ای بر کودکان یا حتی خانواده های آنها وارد می کند؛ لذا دور ساختن کودک یا نوجوان از این دست فضاها و القا این نکته که اخبار مربوط به کرونا را باید از منابع رسمی رصد کرد می تواند بار زیادی از نگرانی را از فرد مبتلا و خانواده او بردارد.
غلامی در ادامه با تأکید بر اینکه رابطه بین بیمار و کادردرمانی به ویژه پزشک و اعتماد به آنها از مهم ترین عواملی است که باعث ایجاد انگیزه برای بهبود سریع تر و امید به برگشت به زندگی عادی در کودک می شود، گفت: مهارت ارتباط گیری کادر درمانی به ویژه پرستاران با بیماران کودک یا نوجوان که دور از خانواده در بیمارستان یا قرنیطنه خانگی هستند، نکته مهمی است که متأسفانه تا قبل از بروز و شیوع کرونا چندان مورد توجه نبود و با توجه به این مشغله کاری سنگین کادر درمانی در روزهای کرونایی نمی توانیم به این مسائل به صورت یک مطالبه نگاه کنیم.
وی با اشاره به اینکه بیماری کرونا از جمله بیماری های سخت علاج – فعلا بدون وجود واکسن- با دوره بستری شدن کوتاه مدت یا طولانی مدت است، گفت : تفاوت های علائم بیماری بین کودکان و بزرگسالان باعث تفاوت مراقبتی – درمانی هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی بین آنها می شود.
این کارشناس روانشناسی بی حوصلگی، کج خلقی، اضطراب، کم خوابی، بی قراری، پرخاشگری و حتی افسردگی را در کمین کودکانی دانست که به کرونا متبلا شده اند و گفت: استفاده افراطی از اینترنت، شبکه های تلویزیونی و حتی بی تحرکی زیاد باعث افزایش این حالات در کودک یا نوجوان شده و همین امر بر روند بهبود آنها نیز تأثیرگذار است.
غلامی ، با بیان اینکه هر وقفه ای در جریان طبیعی زندگی کودک می تواند روند عادی رشد او را دچار اختلال کند، گفت: به همین دلیل است که هر برنامه ریزی مناسبی برای دوران بیماری و درمان کودک، می تواند مستقیم و غیرمستقیم به جبران وقفه های احتمالی در روند رشد و ترمیم جریان زندگی طبیعی کودک کمک کند.
وی در پایان این گفت وگو، خواندن کتاب برای کودکان و ترقیب نوجوانان به مطالعه را بهترین روش برای فراهم کردن زمینه تفریح و سرگرمی، تحریک احساسات و استعدادهای ذاتی برای گذراندن زندگی روزمره و شرکت در زندگی عادی، رفع بی حوصلگی و ایجاد فعالیت های مناسب و سرزندگی، ایجاد فرصت هایی برای ارتباط کودک بیمار با دیگران دانست و گفت: کتاب بهترین وسیله برای خارج کردن کودک از دنیای کابوس و نیز تخلیۀ روانی او و کاهش اضطراب از طریق در اختیار قرار دادن اطلاعات درست و علمی و پاسخ به ابهام های اوست.
این کارشناس روانشناسی از دیگر فواید مطالعه در دوران نقاهت را کاهش ترس، کاهش احساس تنهایی و غربت، کاهش درد و ناراحتی های ناشی از شیوه های درمانی، پر کردن اوقات بی کاری و خلأ محرومیت از زندگی عادی و کمک به کودک در ایجاد ارتباط با سایر کودکان بیمار و ایجاد علاقه به مطالعه بعد از گذراند دورۀ بیماری برشمرد.
انتهای پیام/*