جامعه با حجاب حجاب گفتن صدا و سیما محجبه نمی شود! /آزادی به سبک غربی، هر اندیشه ای جز اسلام آزاد و هر پوششی جز حجاب لازم الاجراست

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - روژان زندیه : صحبت ها درباره ی « حجاب اختیاری » و « حجاب اجباری » در فضای مجازی همچنان ادامه دارد. حجاب با وجود 26 دستگاه متولی در جامعه اسلامی درست شبیه گوشت قربانی که دست به دست می چرخد و هر کسی برایش تصمیمی می گیرد!
از سلبریتی هایی که در توهم همه چیز فهمی دست و پا می زنند تا کارشناسانی که مهم ترین ویژگی صحبت های شان مقدمه درست و نتیجه گیری غلط است!. نمونه ی این دست از کارشناسان صحبت های اخیر مهدی نصیری مدیر اسبق روزنامه کیهان در برنامه "زاویه" است، اویی که به نام کارشناس حجاب و عفاف در تلویزیون ظاهر می شود و از حجاب قانونی به عنوان حجاب اجباری یاد می کند و در اوج بی فکری مقوله ای ظاهری مثل حجاب را میزانی برای براورد دینمداری مردم می شمارد و آزادی در انتخاب بی حجابی یا با حجابی در جامعه اسلامی را با حق انتخاب دین و آزادی عمل انسان در انتخاب آیین مقایسه می کند!

این حرف گزافه نیست که حجاب از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که دست اندرکاران و برنامه سازان و محتوای ساخته شده در آن پیشانی وضعیت فرهنگی و اجتماعی و عقیدتی جامعه را نشان می دهد؛ بیشترین سیلی ها را می خورد! از ساخت عروسک زشت و ترسناک محجبه در شبکه قرآن تا حضور کارشناسان غیراهل حوزه حجاب وعفاف در برنامه های پربیننده و وجود چهره های سرشناس یا به قولی سلبریتی هایی که در عمل مخالفت خود را با حجاب نشان می دهند - توهین مرجان سپهری به حجاب - و به دنبال نرمالیزاسیون کردن حجاب در جامعه هستند ضربات سختی را بر پیکره مجروح حجاب وعفاف وارد می سازد.
اگر به دو دهه گذشته در سینما نگاهی بی اندازیم متوجه می شویم که به هر طریق و حربه ای که شده، برخی از فیلمسازان سعی بر این داشته اند که در فیلم هایشان حجاب را کمرنگ و روابط دختر و پسر را عادی جلوه دهند.بازیگرانی که از دختران خیابان انقلاب حمایت می کنند و خود نیز در انتشار عکس های بی حجابشان از یکدیگر پیشی می گیرند هم متاسفانه در این مدت کم نبوده اند و تاسف‌بار تر از آن این است که برخورد مناسبی را با آن ها ندیده ایم.
این جمله بارها و بارها گفته شده است که عفاف و حجاب به عنوان یک مقوله فرهنگی دچار سیاست زدگی شده است و این سیاست زدگی تا به حدی پیش رفته که فردی چون "مصی علینژاد" با صراحت اعلام می کند غرض او از مبارزه با حجاب و ترویج بی حجابی صرفا مقوله پوشش نیست بلکه قصد براندازی نظام را دارند!. با این پیش گفتار می توان نتیجه گرفت هر کسی با نگاه حجاب اختیاری و حجاب اجباری وارد گود مقوله حجاب و عفاف در جامعه اسلامی شود، آب در آسیاب دشمنان و براندازان نظام می ریزد! خواسته و ناخواسته در میدان مبارزات فرهنگی بر طبل مخالفان سیاسی نظام می کوبد.
زایش نامبارک القابی مثل " اجباری" یا " اختیاری" برای حجاب از دکان سیاسی به اسم " آزادی" برای جلب آرا مردم در سبد انتخاباتی برخی از افراد صورت گرفت و در این بازی زشت نباید از نقش سلبریتی هایی که اکنون در خارج از کشور کشف حجاب می کنند یا در فضای مجازی به هر شکلی که دوست دارند خود را به نمایش می گذارند، غفلت کرد!
در حالیکه این دست صحبت ها در خصوص آزادی حجاب در حالی گفته می شود و قانون حجاب در ایران اسلامی در زمانی نادیده گرفته می شود که در جبهه ی مخالف در کشورهای غربی، قانون بی حجابی به دقت رصد شده و از آن حمایت می شود! گویی انتخاب و آزادی فقط در برداشتن حجاب است نه داشتن آن!

مخالفت با حجاب اسلامی تحت عنوان قوانین و لوایح مختلف در کشورهای اروپایی با توجیهات غیر منطقی مدت هاست که تصویب شده و زندگی مسلمانان در غرب را با مشکلاتی روبرو می کند حتی پای این مشکلات به تبعیض رفتاری و خشونت علیه مسلمانان به ویژه زنان مسلمان تبدیل شده است. این خشونت علیه زن توسط حکمرانان همین کشورها به گونه ای دیگر به جوامع مسلمان تزریق می شود با وجود خسارت ها و قربانیان گسترده عدالت جنسیتی در غرب که از آن به بی بند وباری و آزادی پوشش تعبیر می شود، دستگاه های تبلیغاتی غربی سعی در ترویج این فرهنگ در سایر کشورهای اسلامی دارند و باوجود تصویب قوانین پی در پی در منع حجاب در کشورهای خود از لزوم لغو قانون حجاب در جوامع اسلامی سخن می گویند.

در کشور فرانسه معلم شیطان پرست با چهره ای ترسناک با قانون آزادی اندیشه با وجود مخالفت های والدین دانش آموزان می تواند سر کلاس حاضر شده و تدریس کند اما ورود مریم بوجیتو رئیس شورای صنفی دانشجویان دانشگاه سوربون بخاطر داشتن حجاب به دانشگاه ممنوع است!
در فرانسه محدودیت پوشش برای زنان مسلمان در حالی اعمال می‎شود که پوشش‎های نمادین مسیحیان و یهودیان در این کشور آزاد است! از این رو در پس این محدودیت برای محجبه ها و ممنوعیت حجاب بوی اسلام ستیزی به مشام می رسد. مسلمانان فرانسه به عنوان بزرگترین جامعه مسلمان اروپا با بیش از 5 میلیون مسلمان، از سال ۲۰۰۴ به موجب تصویب قانونی از داشتن حجاب در مدارس دولتی منع شدند. چنین ممنوعیتی مستقیماً با مفاد مربوط به آزادی ادیان که در اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل مصوب سال ۱۹۴۸ و نیز کنوانسیون حفاظت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی اروپا مصوب سال ۱۹۵۰ درج شده، تضاد دارد. بسیاری از دختران مسلمان به واسطه این ممنوعیت برای تحصیل به کشورهای همسایه فرانسه سفر کرده یا در مدارس خصوصی حاضر می‌شوند تا بتوانند حجاب و هویت دینی خود را حفظ کنند.
سؤال اینجاست چطور لندن و پاریس و نیویورک نشینان می توانند علیه الزام پوشش اسلامی در ایران علم مخالفت و مبارزه بردارند اما در کشور ما هیچ کسی برخود لازم نمی بیند که علیه اقدامات ضدفرهنگی و ضددینی غرب در مبارزه با حجاب و محدودیت هایی که برای محجبه ها ایجاد می کنند سخن بگوید!
انتهای پیام/*