اگر چیزی بالاتر از شهادت وجود داشت، عبدالرضا لایق آن بود

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - زینب صناعی| شامگاه ۲۴ بهمن سال جاری یک دستگاه اتوبوس حامل رزمندگان اسلام در جاده خاش- زاهدان توسط خودروی انتحاری تروریست‌های تکفیری هدف حمله قرار گرفت که در جریان این جنایت تروریستی 27 تن از کارکنان نیروی زمینی سپاه به شهادت رسیدند. شهید عبدالرضا بروجی یکی از این شهدا بود که شاید به واسطه علقه ی زیادی که با مادر خود داشت، نتوانست دوری مادر را تحمل کند و مادر نیز در شب وفات حضرت ام البنین علیه السلام دعوت حق را لبیک گفت و به ملکوت اعلی پیوست. از این رو برای شناخت ویژگی های اخلاقی و شناخت بیشتر شهید بروجی با همسرشان به گفتگو نشستیم که در زیر می خوانید.
در ابتدا خودتان را معرفی بفرمایید.
راضیه روزبهانی همسر شهید عبدالرضا بروجی از شهدای حمله تروریستی زاهدان هستم. به قول معروف از جایی همای سعادت بر سرم نشست که من حوزه درس می خواندم و استاد بزرگوارم بنده رو برای ازدواج به خانواده شهید معرفی کرده بودند که آن زمان خانواده شان منزل ما تشریف آوردند و صحبت های اولیه و تحقیقات انجام شد و برنامه ی عقدمان که مصادف با ولادت امام رضا علیه السلام بود یک مراسم مولودی ساده حدود 80 نفر بود.
اهل کجا هستید؟
اهل بروجرد، شهر آیت الله بروجردی
چند سالتان بود ازدواج کردید؟
19 سال
شهید بروجی متولد چه سالی بودند؟
متولد سال 1355
در خصوص ویژگی های اخلاقی و رفتاری شهید بروجی بفرمایید.
مادرم می گوید اگر چیزی بالاتر از شهادت بود باز هم نصیب ایشان می شد؛ در دوستان و آشنایان و اطرافیان کسی نیست که خوبی ایشان را نگوید؛ در این چند روزه خیلی ها تماس گرفتند و از اخلاق خوب و متانت و رفتار سرشار از مهربانی ایشان برای ما می گویند حتی راننده سرویس مدرسه دخترم که ماشینش خراب می شود و آقای بروجی می رود و برایش درست می کند. البته من در جریان بودم که روزی این راننده سرویس خانم تماس گرفت و آقای بروجی گفت بنده خدا خانم است و در راه مانده بروم و ماشینش را درست کنم.
ویژگی بارز شهید بروجی اخلاص در کارهایشان بود یعنی همه ی کارهایشان را برای رضای خدا انجام می دادند. اگر کسی از ایشان تشکر می کرد که هیچ اگر هم تشکر نمی کرد می گفت من این کار را برای رضای خدا انجام دادم و نیازی به تشکر ندارم.
یکی دیگر از خصوصیات بارز رفتاری شهید بروجی اعتدال در زندگی شان بود؛ یعنی در همسرداری، فرزندپروری و رفتارشان با مادرشان اعتدال را رعایت می کردند نه اهل افراط و نه اهل تفریط بودند.
شغل اصلی شان چه بود؟
پاسدار بودند؛ البته چند سمت ویژه داشتند یکی آنکه فرمانده توپخانه بودند، پزشکیار بودند و چند سمت دیگه که در حال حاضر خاطرم نیست.
چند سال هست که ازدواج کرده اید؟
16 سال
صاحب چند فرزند هستید، معرفی بفرمایید.
دو فرزند دختر به نام های عطیه و مطهره خانم دارم. دختر بزرگم وارد 15 سالگی می شود و دختر کوچکم هم 5 ساله است.
اگر خاطره ای از رفتارهای خوبی که تعریف می کنید در خاطرتان است، بفرمایید.
از خوبی های ایشان هر چه بگویم زبانم قاصر است؛ این شهید عزیز بسیار اهل محبت به خانواده شان بودند و فوق العاده رفتار خوبی با دیگران داشتند. اگر بخواهم برایتان نمونه ای بگویم مثلا سالگرد ازدواج مان را نه تنها تاریخ شمسی بلکه تاریخ قمری اش را هم حفظ بودند چون دیده ام که اکثر آقایان نه تاریخ شمسی مناسبت های ازدواج شان را یادشان می ماند نه تاریخ های قمری این مناسبت ها را اما شهید بروجی به خاطر علاقه و محبتی که به خانواده داشتند تمام این تاریخ ها را فراموش نمی کردند و یادشان می ماند.
در 25 دی ماه سال 1381 ما ازدواج کردیم اما همین دی ماه امسال حدود یک ماه قبل من خودم احساس می کنم سالگرد ازدواج مان را فراموش کرده بودم و حاج آقا ماموریت بودند. از منزل بیرون رفته بودم اما وقتی به خانه برگشتم دیدم همه ی چراغ های خانه خامو ش است، تعجب کردم که بچه ها در خانه هستند چرا چراغ های خانه خاموش است که یک دفعه با صحنه رقص نور، برف شادی، کیک و دسته گل و تراکت های محبت آمیز در خانه مواجه شدم. بعدا فهمیدم که شهید بروجی با راننده سرویس دخترم که خانم بود تماس گرفته بودند و گفته بودند یک دسته گل، کیک و پخش کردن این تراکت ها را برای من بگیرد. به همسرم گفتم من لایق محبت های تو نیستم چرا این کار را کردی که شهید گفت: دوست داشتم آنجا بودم و این کارها را برایت می کردم، دستت را می بوسیدم و هدیه ات را می دادم اما ماموریت اجازه نداد و از دور تقدیمت کردم. (همراه با آه و گریه همسر شهید)
یک خاطره هم مربوط به تولد دختر کوچکم است که همزمان با ورود امام خمینی (ره) به وطن 12 بهمن ماه است که در سال 93 به دنیا آمد. حاج آقا دفعه آخر ماموریت شان افتاده بود 9 بهمن ماه و می گفت هرجور شده باید قبل از ماموریت تولد دخترم را بگیرم.
بنابراین، شب آخری که به ماموریت بروند منزل یکی از اقوام دعوت داشتیم که همسرم کیک تولد را به همراه کادوها، بادکنک و برف شادی گرفتیم و به خانه آنها رفتیم که آنجا با حضور بچه های دیگه جشن تولد فرزندمان را گرفتیم و بدون اطلاع به دیگران که آنها هم به خرج و زحمت نیفتند این جشن برگزار شد. شهید می گفت من می خواهم هم جشن تولد دخترم را بگیرم هم صله ی رحم انجام داده باشم و هم بچه های دیگر آنجا حضور داشته باشند که آنها و دخترم در کنار یکدیگر شاد باشند و مجلس بدون گناهی هم داشته باشیم. گویا به شهید الهام شده بود که می گفت اگر ماموریت بروم و برگردم دیگر بیات شده است.
یک خاطره دیگر هم این است که هروقت ما قم به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها مشرف می شدیم دست دو دخترشان را در دست می گرفتند و می گفتند بی بی جان من این بچه ها را بیمه شما کرده ام، بیمه آینده، بیمه اخلاق و بیمه حجاب شان.
شهید بروجی چه تاریخی به شهادت رسیدند؟
24 بهمن ماه این حادثه ی تروریستی اتفاق افتاد که حاج آقا مجروح شدند و صبح روز 25 در بیمارستان به لقاء الله پیوستند.
شما در هنگام مجروحیت توانستید به دیدنشان بروید؟
خیر مقدر نشد و ایشان خیلی خسته و غریب از دنیا رفتند. (گریه همسر شهید)
حدود نیم ساعت قبل از اینکه این حادثه اتفاق بیفتد حاج آقا با من تماس گرفتند که ما در 50 کیلومتری زاهدان هستیم که احوال بچه ها را پرسیدند که گفتم بچه ها خواب هستند و از من خواستند شارژ ایرانسل برایشان بفرستم که با مادرشان صحبت کنند که برایشان شارژ فرستادم و تماس گرفته بود و حدود نیم ساعت با مادرشان صحبت کرده بودند. یک علقه و نزدیکی خاصی بین شهید بروجی و مادرشان وجود داشت که اگر بگویم عاشق و معشوقی مادر و فرزندی کم و بیراه نگفتم.
ادامه دارد...