معلمی یعنی عشق/ روایتی از مادرانه‌ترین احساس یک معلم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - استان سمنان؛ در زندگی فردی و اجتماعی هر یک از ما بوده و هستند کسانی که نقششان تربیت و راهبری است و ما در ذهنمان همواره از آنان با عناوین و یا واژه‌هایی چون بهترین یار و همراه، غمخوار، پشت و پناه، دلسوز، مشاور و هدایتگر و ... یاد می‌کنیم و خاطرشان برایمان عزیز و قابل احترام است و آنان بعد از پدر و مادر و مادر معلمان و اساتید ما هستند در خانه دوم ما یعنی «مدرسه یا دانشگاه»
از همان دوران کودکی شاید تا به امروز بارها به ویژه در یک روزی خاص شنیده‌ایم «معلمی شغل انبیاست»؛ یا معلم همچون شمعی است که خود می‌سوزد و به دیگران روشنایی می‌بخشد.
در این گفت‌وگو شمارا می‌خواهم با یکی از همین معلمان آشنا کنم که سال‌هاست در خانه دوم ما در سال‌های دور و حالا خانه دوم فرزندانمان همچون نوری روشن در فضای تاریک ذهن‌ها می‌درخشد.
بانو صفی معلم مدرسه ابتدایی پسرانه در سمنان است؛ از او در مورد شغلش و سختی‌هایش و خاطرات خوب و شیرینی که با دانش‌آموزان دارد سؤال کردم و در پاسخ گفت: معلمی یکی از مشاغلی است که در کنار زیبایی‌ها و لطافتی که دارد اما بسیار سخت و حساس است و یک معلم باید بداند با شاگردانش چگونه رفتار کند تا همراه با تعلیم آن‌ها را با خود همراه کرده و مهم‌ترین هدف آموزشی را که تربیت است را به سرمنزل مقصود برساند.
وی گفت: دانش‌آموزانم را همچون فرزندان خود می‌دانم و وقتی آن‌ها را نمی‌بینم دلتنگشان می‌شوم.
بانو صفی گفت: یک معلم وظیفه‌ای بسیار سنگین در قبال دانش‌آموزش دارد، افزود: آنچه برای من بسیار حائز اهمیت است ایجاد خلاقیت در دانش‌آموزان و اعتماد به نفس در آنهاست چرا که معتقدم اگر این دو در یک دانش‌آموز رشد کند می‌توانیم شاید رشد و پیشرفت او در تمام زمینه‌های علمی، آموزشی و تربیتی باشیم.
این معلم می‌گوید: بنده از آنجا که معلم هنر دانش‌آموزان پایه‌های تحصیلی مختلف هستم می‌گویم درعین‌حال که هنر درسی آسان به نظر می‌رسد اما به کودکان کمک می‌کند که خودشان را نسبت به دروسی مانند علوم و ریاضیات که از دروس پایه و مهم هستند بهتر نشان بدهند و از طرفی هنر موجب بهبود عملکرد تحصیلی، بهبود مهارت‌های حرکتی و افزایش اعتماد به نفس و یادگیری‌های دیداری و شنیداری و همچنین موجب افزایش دقت و تمرکز و پشتکار و همچنین تصمیم‌گیری در کودکان می‌شود
وی عنوان کرد: تقویت تمرکز و همچنین حس همکاری در کودک در رشته‌های هنری بسیار حائز اهمیت است و موجب تقویت مهارت‌های حل مشکل و تفکر انتقادی و تقویت پشتکار که از چالش‌برانگیزترین مسائل زندگی است، می‌انجامد به این صورت که با تمرین و تکرار زیاد ناامیدی را کنار زده و مهارت‌های جدید را در خود رشد می‌دهند.
بانو صفی عنوان کرد: خاطرات که بسیار زیاد است برخی از آن‌ها را هر وقت به یاد می‌آورم لبخند می‌زنم و از برخی دیگر از آن‌ها اشک در چشمانم جمع می‌شود مثل دانش‌آموزی که مادرش را از دست داده بود و هر روز می‌آمد و من را محکم بغل می‌کرد تا من نوازشش کنم و اینجاست که می‌گویم معلمی شغلی بسیار ارزشمند است و ارزش آن در این روزهای تلخ و شیرین روشن می‌شود که معلم می‌شود پشت و پناهی برای دانش‌آموزی که او را همچون یکی از اعضای نزدیک خانواده‌اش می‌داند.
وی گفت: بهترین خاطره من در کنار بچه‌ها بودن هست و هر لحظه‌ای که با این کودکان وقت می‌گذرانم برای من یک خاطره شیرین و بزرگی است که واقعاً نمی‌توانم با گلچین کردن یک رویداد خاص یا یک لحظه ناب خاطرات خوب و بد را از هم تفکیک کنم چون هر لحظه‌ای که من در کنار دانش‌آموزانم هستم و آن‌ها همراه من، برایم جذابیت و شیرینی بسیار زیادی دارد.
این معلم در ادامه در پاسخ به این سؤال که اگر زمان بر می‌گشت باز هم معلمی را انتخاب می‌کردید، با لبخندی بر لب پاسخ داد: بله. باز هم معلم بودن را انتخاب می‌کردم چون معلمی عشق هست و من عاشق این شغل و نمی‌توانم تصور کنم که شغلی جز این را می‌توانم یا می‌توانستم انتخاب کنم.
بانو صفی در پایان اظهار کرد: دوست دارم زمانی که دانش‌آموزانم یادم می‌کنند از خوب بودنم و خوب تدریس کردنم و خوش اخلاقی‌ام بگویند و دانش‌آموزان همیشه مرا به یاد داشته باشند.
انتهای پیام/*