ازدواج و فرزندآوری مانع از ادامه تحصیلم نشد/ همسرم همانند یک پرستار همواره، مراقبم است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - تصور اکثر ما این است که مادری به خاطر سختی کلنجار رفتن مدام با یک بچه، انرژی انسان را می گیرد و او را از فعالیت های اجتماعی باز می دارد، چه برسد به اینکه مادر چند بچه باشی، اما برخورد با مادرانی که چندین فرزند دارند اما شاد و سرزنده هستند، این تصویر ذهنی را بهم می ریزد و پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس به میزبانی خبرگزاری تسنیم هم صحبت مادر جوانی بود که 6 پسر و یک دختر دارد و در انتظار فرزند هشتمش لحظه شماری می کند.
در میان صحبت هایش می توان شور، نشاط، امید، ایمان و توکل را متوجه شد.

زهرا صادقی، متولد 1364، در سن 15 سالگی عقد و پس از یک سال ازدواج کرد و بقیه تحصیلات را در خانه همسر ادامه داد و چون اسامی شان در شناسنامه هم ثبت نشده بود، توانست به مدارس روزانه برود و تحصیلات خود را ادامه دهد که در این راه، همسرش کمک حال و راهنمایش بوده و هست.
وی در این نشست خبری در مورد اختلاف سنی فرزندانش و نام هایشان گفت: اولین پسرم، ابراهیم، 15 سال دارد، سه سال بعد پسر دومم، علی، به دنیا آمد و 2 سال بعد، که الان ده سال دارد، کمتر از 2 سال بعد مجتبی متولد شد و یک سال و دو سه ماه بعدش محمد به دنیا آمد، بعد از او دوقلوی دختر داشتم که متاسفانه از ماه هشتم از دنیا رفتند، سپس خدا مهدی را به ما داد که الان تقریبا 4 سال و سه ماهه است و با فاصله ی 3 ساله، ابوالفضل به دنیا آمد و الان هم منتظر فرزند هشتم هستیم.
حضور در محیط های فرهنگی برای خودم و بچه ها بسیار موثر است
صادقی، در مورد سطح تحصیلاتش گفت: در دوران پیش دانشگاهی، کنکور شرکت کردم و در رشته علوم قرآن و حدیث، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال قبول شدم اما زمان زیادی تا تولد اولین فرزندم باقی نمانده بود، به دانشگاه نرفتم.
وی ادامه داد: بعد از تولد فرزند سومم، دوباره در کنکور شرکت کردم و این بار در دانشگاه پیام نور، رشته علوم تربیتی پذیرفته شدم که در کلاس ها شرکت نمی کردم و موقع امتحانات، به همراه همسرم به دانشگاه می رفتم اما پس از اتمام تحصیلات لیسانس، چون دو پسرم، محمد و علی و آن دوقلوها پشت سر هم بود، نتوانستم ادامه بدهم و چندسالی هم بود که به خارج از تهران نقل مکان کرده بودیم و امکانات فرهنگی اینجا بسیار کم است، به کلاس های مجازی روی آوردم و اعتقاد دارم که انسان به دنبال هرچه باشد و از خدا بخواهد، خدا شرایطش را فراهم می کند.
این مادر جوان، تصریح کرد: در دوره های مجازی کرامت وابسته به دانشگاه امام صادق(ع) شرکت کردم و آن را ادامه می دهم که حضور در این کلاس‌ها به‌شدت در دانش من نسبت به تربیت فرزند مؤثر بود و در خلال آن دوره نیز، هر کلاسی که در مورد تربیت فرزند باشد شرکت می کنم و استفاده می برم و سعی می کنم که هرچه می آموزم را با همسرم مطرح می کنم و در خصوص تربیت فرزندانم اگر ضعفی باشد، آن را برطرف کنیم.
وی تأکید کرد: واقعا عقیده دارم که تربیت به دست خداست، من این کارها را می کنم و در بسیاری از موارد از خودم ناراضیم، خیلی کارها باید می کردم و نکردم، به طور مثال در بحث نمازخوان کردن بچه ها در حال حاضر که دوتا از بچه هایم باید نماز بخوانند به خدا می گویم که فکر نمی کنم آن کارهایی که در دستورات دینی آمده را به طور کامل رعایت کرده باشم، ولی الحمدلله لطف خدا شامل حالم شده و آن ها نماز می خوانند.

مادر 7 فرزند، در پاسخ به این سوال که در بسیاری از مواقع مادران می گویند که به خاطر وجود فرزند کوچک، نمی توانند در کلاس های مختلف شرکت کنند، گفت: من زمانی که در تهران زندگی می کردیم و سه فرزند داشتم، در کلاس های حضوری تربیت فرزند و کلاس های اخلاقی شرکت می کردم، در کلاس تربیت کودک اندیشمند که موسسه روزبه برگزار کرده بود، دخترم که تازه به دنیا آمده بود را با خود می بردم، چون پسرها هم به مدرسه می رفتند، مشکلی نداشتم و اتفاقا خیلی هم از سوی دیگر شرکت کنندگان مورد تشویق قرار می گرفتم.
صادقی ادامه داد: در سخنرانی ها هم شرکت می کردم و به طور کلی عقیده ام این بود که باید حتما با بچه هایم در این محیط ها حضور داشته باشم تا آن ها هم با این فضاها آشنا شوند، شاید از سخنرانی یک ساعته، فقط 20 دقیقه را متوجه می شدم اما همین که در این محیط قرار بگیرم و این محیط های فرهنگی و تربیتی رها نکنم برای خودم و بچه ها خیلی موثر بود و در برخی از کلاس ها که نمی توانستم بچه ها را ببرم، به علت شغل همسرم که اختیار زمان، دست خودشان است، ایشان در خانه می ماند و بچه ها را نگه می داشت.

حمایت و همراهی همسر بسیار مهم است
وی نقش حمایت همسرش را در فرزندآوری، مراقبت های بعد از آن و تربیت فرزندان بسیار موثر دانسته و گفت: اگر این همکاری نبود، نمی گویم غیرممکن ولی شرایط خیلی سخت می شود، خانواده ما پر جنب و جوش بود، وقتی هم ازدواج کردم علاقه داشتم که کاری انجام بدهم و فقط در خانه ماندن را دوست نداشتم، مثلا یکی از تفریحات ما این بود که حتما کوه برویم، بنابراین در محله ای که زندگی می کردیم همسرم شرایطی فراهم کرد که بچه های محل را به خانه می آوردم و به آن ها قرآن تدریس می کردم و بعد از مدتی ماهی یک بار آن ها را به عنوان اردو به داراباد می بردیم.
صادقی تأکید کرد: مدتی هم در کانون فرهنگی که تازه افتتاح شده بود، قرآن تدریس می کردم تا زمانی که فرزند اولم، به دنیا آمد و ما مجبور شدیم به میدان خراسان نقل مکان کنیم ولی یک سال بعد، گواهینامه رانندگی خود را گرفتم.
وی بازتاب پخش مصاحبه ی خود را تلویزیون در شناخته شدن رویه فرزندآوری موثر دانسته و افزود: اخیرا که در فضای مجازی من را شناخته اند می پرسند ما چند فرزند بیاوریم، من می گویم شرایط هر کسی فرق می کند و بحث همراهی همسر خیلی مهم است. همسرم از همان اول، واقعا مانند یک پرستار همواره مراقبم بود و چون تخصصش را داشت، اگر کوچکترین مشکلی پیش می آمد، من را راهنمایی می کرد که با یک داروی ساده گیاهی مشکلم حل می شد و به لطف خدا اصلا به یاد ندارم که در کل سال نیاز بوده که به دکتر برویم یا بخواهیم کار خاصی انجام بدهیم البته چند سال قبل دست پسرم برید که مجبور شدیم برای بخیه زدن آن به بیمارستان برویم، در غیر این صورت به پزشک مراجعه نکردیم.


کودک همسری/ مسئولیت پذیری شرط ازدواج به هنگام است/ فرار از مسئولیت باعث تأخیر در ازدواج است
صادقی در پاسخ به این سوال که در حال حاضر موضوعی که در جامعه مطرح می شود این است که دختری که در دوران دبیرستان باشد خیلی کم سن است و به هیچ عنوان آمادگی شروع یک زندگی مشترک را ندارد، ولی نظر شما که در دوران دبیرستان زندگی مشترک خود را آغاز کرده اید چیست، گفت: ما در زمان ازدواج، به صورت حساب شده، تصمیم گرفتیم که تا چند سال که من در دوران دبیرستان هستم و به توصیه همسرم که از نظر پزشکی تحقیقات انجام داده بود و می دانست که سیستم بدنی من هنوز آمادگی بچه دار شدن را ندارد، صبر کردیم و تا 19 سالگی بچه دار نشدم. اما سنی که ازدواج کردم، دورانی بود که آغاز دوستی با جنس مخالف بود، یعنی سنی که نیاز به این رابطه از لحاظ عاطفی و جسمی احساس می شد، به نظر من سنی که بسته به شرایط جسمی و روحی هر فرد با تفاوت یک یا دو سال این نیاز احساس می شود که این دختر باید ازدواج کند، برای من همان سن بود، الان هم همینطور است.

وی ادامه داد: افرادی که از واژه «کودک همسری» استفاده می کنند، شاید با شرایط روحی زن و مرد آشنایی ندارند و یک بحث دیگری در این قضیه است که من با همسرم خیلی هماهنگ هستیم و نظراتمان به هم نزدیک است و چیزی در زندگی ما نیست که ایشان بگویند من مخالفت کامل کنم یا برعکس، زیرا به قول معروف، گِلمان با هم آمیخته شده اما در سن های بالا، گِل افراد خشک می شود و فرصت کافی برای هماهنگی نظرات پیدا نمی کنند.
این مادر هفت فرزند، با بیان اینکه نوع تربیت خانوادگی هم در آمادگی برای ازدواج موثر است، گفت: استقلال فکری از نظر تربیتی بسیار موثر است، زمانی که همسرم به خواستگاری من آمد، پدرم گفت که از صفر تا صد تصمیم برای ازدواج دست خودت، البته در اقوام هم مخالفت های زیادی صورت گرفت که این ازدواج زودهنگام است، اما پدرم عقیده داشتند که جوان خوبی اگر آمد دلیلی ندارد که ردش کنیم و چون روی ایشان شناخت داشتند، می گفتند که ایشان هیچ مشکلی برای ازدواج ندارند، خودت هم فکر کن و تصمیم بگیر، حتی در مورد تعیین مهریه، و برخی دیگر از جزئیات مراحل ازدواج، آزاد بودم به طوری که مهریه از سوی برخی بزرگان‌مان ابتدا بالا تعیین شد، اما من و همسرم روی 14 سکه تفاهم کردیم و همان شد.
صادقی ادامه داد: در حال حاضر در اطرافمان زیاد هستند دختران و پسرانی که از پذیرش مسئولیت سر باز می زنند، زیرا تربیتشان طوری نبوده که بخواهند مسئولیت پذیر باشند، اما واقعیت این است که رشد آدم در مسئولیت پذیری اتفاق می افتد و تا مسئولیتی را قبول نکنی، رشد نمیکنی، در مورد خودم از زبان اطرافیانم می شونم که می گویند تو از هم سن و سال های خودت 10 سال تجربه ات بیشتر است.
فرزند آوری/ شأن مادری بسیار بالاست
صادقی مشکل زنان امروز جامعه را دیدگاه غلطشان نسبت به موفقیت دانسته و گفت: ما مادران زیادی که بعضاً مذهبی هم هستند را می بینیم که موفقیت را در کسب جایگاه اجتماعی می دانند یعنی مادری یک وظیفه است که از سر ناچاری مجبور به انجام آن هستند، و تصورشان این است که اگر درس بخوانند مفیدترند، در حالیکه این ناشی از ضعف فرهنگی است و دیدگاه غربی که خود مروج این فکر بود الان به اشتباه خود پی برده است و اگر از زنان غربی بپرسند که حاضرید در خانه کار کنید، آن ها موافقتند اما متأسفانه یک زن ایرانی، می گویند دوست داریم در خانه کار کنیم، اما یک خانم ایرانی علاقمند به کار بیرون از خانه است، در حالیکه به شأن خود توجه نمی کند و جایگاه خود را نمی شناسد.
وی تأکید کرد: خدا به زن جایگاه ویژه داده و بهشت زیر پای مادران است، تربیت بچه دست مادر است و مادر واسطه ی آفرینش و خلق یک انسان است و فر می کنم خانم ها باید شان و جایگاه خود را بشناسند و خود را دست بالا بگیرند اما به نظر می رسد این موضوع ناشناخته مانده است، درست است که تحصیلات خوب است ولی همه مردها هم می توانند این رشته را بخوانند، اما خدا آن کاری که از پس هیچ کس بر نمی آید را از ما خواسته و یک جاهایی نیاز به حضور زن است ولی می شود و می شود که زنان به این بحث ورود نکنند؟
مادر 7 فرزند تصریح کرد: رهبر معظم انقلاب، فرمودند که اگر کار خانم ها به بحث تربیت فرزندشان صدمه می زند، آن را ادامه ندهند ولی گویی در جامعه اینطور جا افتاده که زنان باید حتما از یک جایگاه اجتماعی برخوردار باشند تا شخصیت داشته باشند، دوستان و اطرافیان من گاهی می گویند که مدام نمی شود برای بچه وقت گذاشت!
صادقی مشکل نگاه فرهنگی به قضیه تعدد فرزندان را مشکل دیگر جامعه دانسته و گفت: برخی می گویند که ما اگر اسم بچه سوم را بیاوریم از خانه اخراج می شویم و یا اگر من این کار بکنم مادر، خواهر یا خواهرشوهرم برخورد بدی می کنند، در حالیکه ما طوری رفتار کردیم که همه متوجه شدند که نوع رفتار ما متعلق به خودمان است، خیلی وقت ها هم از ما ایراد می گرفتند که چرا این کار را می کنید ولی ما با آن نوع مدیریت، که طوری زندگی کنیم که برای خودمان باشیم، راضی بودیم و صلاح دیدیم که این کار را انجام بدهیم.