به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - روژان زندیه: معمولا افراد پشت در اتاق زایمان با شنیدن صدای گریه نوزاد به یکدیگر تبریک می گویند و تولد فرد جدید خانواده را با پخش کردن شیرینی، جشن می گیرند. به واقع اولین گریه نوزاد سرآغاز مرحله ای جدید از زندگی مرد و زنی است که مفتخر به عنوان پدر و مادری شده اند. اما مادربزرگ ها به خوبی می دانند که اولین گریه نوزاد برای پدر و مادر باید نخستین کلاس درس در شناختن و فهمیدن زبان گریه کودکشان باشد تا بتوانند در نخستین روزها و ماه های تولد خواسته ها و احتیاجات او را براورده سازند از این رو این گریه ها اهمیت بالایی دارند به طوری که بسیاری از تحقیقات دانشمندان و روانشناسان در این موضوع بوده است.
از نظر پزشکی نخستین گریه به نوزاد به دلیل اینکه کمک می‌کند نفس بکشد و ریه‌هایش برای وارد شدن هوا به آن باز شود از اهمیت بالایی برخوردار است به طوری که این گریه نشان دهنده سلامت نوزاد محسوب می شود؛ اما در سایر مواقع هنگام گریه نوزادتان باید به‌دنبال عواملی گشت که باعث آزار و درماندگی نوزاد شده است.
گریه نوزاد را از دو بُعد بسیار مهم روانشناسی و پزشکی می توان مورد بررسی قرار داد زهرا لطیفی روانشناس در گفت وگو با خبرنگار ما می گوید: در آموزش هایی که برخی از بزرگترها به مادران جوان می دهند به این نکته اشاره دارند که به گریه کردن نوزاد نباید چندان توجه کرد!و او را نباید به نوازش کردن و در آغوش گرفتن عادت داد! در حالیکه این بدترین نوع آموزش است. وقتی مادر، کودک را در آغوش می گیرد و نوازش می کند به او این پیام را می دهد «کودکم تو تنها نیستی» و این نیاز اولیه نوزاد است.
این روانشناس ادامه می دهد: نوازش و در آغوش گرفتن نوزاد به او احساس امنیت و اطمینان خاطر می دهد در حالیکه نادیده انگاشتن نوازد و کم توجهی عمدی به گریه هایش، او را به فردی ساکت تبدیل می کند و این برای تندرستی روانشناختی نوزاد یک چالش محسوب خواهد شد.در‌واقع، نوزادانی که به‌طور غیرعادی ساکت هستند به لحاظ روانشناختی در درون آشفته و مضطرب‌اند.
لطیفی با بیان اینکه گریه کردن نوزاد راهی برای ابزار احساسات و عواطف اوست، می گوید: از این رو برخی از گریه های نوزادان روشی برای جلب توجه است به همین خاطر توصیه می کنیم وقتی نوزاد گریه می‌کند به او گوش دهید و خواسته‌ها و نیازهایش را بررسی کنید، حتی با او درباره آن صحبت کرده و حواسش را پرت کنید. این مسئله باعث می‌شود بتوانید میزان غیظ و لجبازی‌اش را کمرنگ کنید.
اما بسیاری از گریه های کودکان مربوط به لج بازی، جلب توجه یا نیاز به نوازش نیست و واقعا موردی کودک را آزار می دهد که با گریه کردن در صدد برطرف کردن آن مسئله از سوی شماست.
این مسئله آزاردهنده می تواند ، دل درد، گرسنگی، کثیف بودن پوشک، گرمای زیاد، سرمای زیاد، نوع الیاف لباس که باعث آزار پوست، گرفتگی بینی، خواب آلودگی، خارج بخشی از بدن و یا خستگی از تنهایی باشد که باید تمام این مسائل از طرف مادر مورد بررسی قرار گرفته و بعد اقدام به برطرف کردن آن کند.
در آموزه های اسلامی ما آمده است اطفال خود را به خاطر گریه‌هایشان نزنید، زیرا گریه تا مدتی شهادت به وحدانیت خدا و شهادت به نبی اکرم (ص) و دعا برای والدین است. همچنین، فرزندان خود را ببوسید. پس همانا برای هر بوسیدن درجه‌ای در بهشت است و این نکات مؤید این نکته است در نوع برخورد با نوزاد می توان از بهداشت روانی و روانشناسی اسلامی بهره های کافی و وافی برد.
در بسیاری از مواقع مادران جوان در حل این سؤال که کودکشان به چه دلیلی گریه می کند، عاجر می مانند و در این زمان است که گاهی اوقات خودشان هم به گریه می افتند و همراه کودک شروع به اشک ریختن می کنند در این مواقع است که شروع به سرزنش خود کرده و آشفته می شوند، توصیه اکثر پزشکان به مادران جوان این است که اگر نیازهای کودک را برطرف کرده‌اید و مشکل خاصی وجود ندارد، دیگر وقت آن است که از خودتان مراقبت کنید و آشفته نشوید. سعی کنید به خودتان آرامش بدهید تا بتوانید کنترل بهتری روی اوضاع به دست آورید. از دیگران کمک بگیرید و لحظاتی کودک را به شخص دیگری بسپارید.
تا به حال به این نکته فکر کرده اید که کودکان شما شاید در آن زمان دلش می خواهد گریه کند! یا اینکه در غفلت ما یا عدم باورمان که گریه کردن چه فوایدی برای او دارد و در حالیکه تلاش می کنیم جلوی گریه او را بگیریم، نوزاد بصورت غریزی با ادامه دادن به گریه کردن، از فواید اشک ریختن بهره مند می شود!. امام صادق در این زمینه به مفضل یکی از یاران خود می فرماید: « اي مفضّل! از منافع گریه کودکان نیز آگاه باش، بدان که در مغز کودکان رطوبتي است که اگر در آن بماند بیماری‌ها و نارساییهاي سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابینایي و جز آن. گریه آن رطوبت را از سر کودکان سرازیر و بیرون ميکند و بدین وسیله سلامتي تن و درستي دیده ایشان را فراهم ميآورد. پدر و مادر از این راز آگاه نیستند و مانع آن ميشوند که کودک از گریهاش سود ببرد. اینان همواره در سختي میافتند و می‌کوشند که او را ساکت کنند و با فراهم کردن خواستههایش از گریه بازش دارند، ولي نميدانند که گریه کردن به سود اوست و سرانجام نیکي پیدا ميکند.»
بدین ترتیب چه بسا که در اشیا، منافعي نهفته باشد که معتقدان به اهمال و بيتدبیري در کار عالم از آن غافلاند و اگر ميدانستند، هیچ گاه نميگفتند که فلان چیز بيثمر است؛ زیرا آنان از اسباب و علل آگاه نیستند. براستي هر چه را که منکران نميدانند عارفان ميبینند. چه بسیار است چیزهایي که دانش اندک آفریدگان از آن کوتاه و خالق آفرینش با دانش بيپایانش از آن آگاه است. قداستش عظیم و کلمهاش والاست.
ادامه دارد..