کمک مؤمنانه را از جریان موسمی به یک گفتمان همیشگی تبدیل کنیم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - روژان زندیه : رسیدگی به افراد کم بضاعت به ویژه خانواده هایی که در مناطق محروم کشور زندگی می کنند، یکی از کارهایی است که هر از گاهی به مناسبت های مختلف انجام می شود. برای مثال نزدیک عید یا در ایام خاص مذهبی مانند ماه رمضان گویی مردم با نگاهی متفاوت که دل ها را به هموطن شان نزدیک و نزدیک تر می کند چشمان را به سمت مناطق محروم و افراد آسیب پذیر می چرخانند! البته برخی که اکثرا از سرمایه داران هستند در این چرخ ناگهانی چشم ، بیشتر سر می جنبانند و دولت و حکومت را زیر سؤال می برند و عده ای هم آستین ها را بالا زده و فارغ از وظیفه ای که دولت در قبال مردمش دارد خود وارد عرصه می شوند و در کسوت گروه های خیر و جهادی در عرصه های مختلف به داد مظلومین و محرومین کشور می رسند.
مقام معظم رهبری در خصوص این گروه های جهادی و اهمیت فعالیت های شان فرموده اند « جهاد یعنی یک حرکت جوشیده‌ی از اعتقاد و باور قلبی و ایمان و به کارگیری توانایی‌ها؛ اگر چنانچه‌ آن ایمان وجود دارد، آن باور قلبی وجود دارد، پس این کار حدّ نهایی ندارد؛ چون توانایی‌ها حدّ نهایی ندارند؛ توانایی‌های انسان واقعاً هیچ حدّی ندارد، اندازه ندارد. دل شما، روح شما، ذهن شما، مغز شما توانایی فوق‌العاده‌ای دارد؛ یعنی [مثل] این کارهایی که کرده‌اید.» کدی که معظم له در این صحبت به گروه های جهادی داده اند این است که کار جهادی پایان ندارد! یعنی موقتی نیست و نباید مختص روزها و فصل ها و مناسبت های خاص باشد یا اینکه در بردارنده یک نوع خدمت باشد بلکه کار جهادی حدی ندارد و خیلی از عرصه ها را در بر می گیرد.
صدالبته که گروه های جهادی با تخصص های مختلف اعم از درمانی، خدمات رسانی، آموزشی و فرهنگی ... به بهترین صورت ممکن تا کنون به این فرمایش رهبر و مقتدای شان لبیک گفته اند. همین روزهای کرونایی مصداقی بارز از بی نهایت بودن خدمات جهادی است. اینکه جهادگران در عرصه جدیدی یعنی حمایت از مدافعان جبهه سلامت به انحای مختلف وارد عمل شدند و چه خوش درخشیدند و چه زیبا ایران و ایرانی را مقابل چشم جهانیان روسفید کردند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در میان فرمایشات شان چشم اندازی زیبا را برای کارهای جهادی ترسیم کردند آنجا که فرمودند: « آن وقتی کار، شکل عمومی و مردمی پیدا خواهد کرد که این فکر شما، این جهت‌گیری شما تبدیل به یک گفتمان عمومی بشود. » در اینجا تبدیل شدن یک حرکت خودجوش به یک گفتمان مطرح است گفتمانی که نتیجه آن باید تبدیل شدن ایران اسلامی به ایران جهادی باشد! تا دیگر شاهد هیچ گونه فقر و محرومیت از انواع خود نباشیم.
اما با وجود تمام تلاش هایی که گروه های مختلف جهادی انجام می دهند از دانشجویان تا پزشکان، از متخصصان در امور مختلف بازسازی شهری و روستایی گرفته تا کارهای فرهنگی ، آموزشی و دینی ... باز هم شاهد وجود چهره زشت فقر در ابعاد مختلف خود از اقتصادی تا فرهنگی از فقر سواد رسانه تا محروم بودن از تحصیلات در برخی از شهرها و استان ها هستیم.
رضا خدری نویسنده و روزنامه نگار در این زمینه به خبرنگار طنین یاس گفت: من به مقتضای شغلم برای تهیه گزارش و نوشتن کتاب هایم به بیشتر نقاط کشور سفر می کنم. در سفرهایی که رفته ام به ویژه مناطق جنوبی کشورمان افرادی را دیدم که آبرومند هستند ولی از نظر معیشیتی در تنگنا قرار دارند .
وی با بیان اینکه تنگناهای اقتصادی فقط بخشی از دلنگرانی ها و محرومیت های برخی از هموطنان ما در مناطق محروم است، گفت: بیشترین چیزی که انسان را ناراحت می کند؛ فقر فرهنگی است که در کنار فقر مادی خود را نشان می دهد. برای دیدن پیامدهای این فقر لازم نیست به مناطق محروم استان هایی نظیر سیستان و بلوچستان یا هزمزگان... برویم همین حاشیه شهرهای بزرگی مثل تهران نمود بارز این قصه پرغصه است.
این استاد دانشگاه به اشاره کتاب " ناهنجاری های اجتماعی " که خود آن را ظرف مدت سه سال با تحقیقات فراوان در استان های مختلف تألیف کرده است، افزود: فقر و بیکاری، وضعیت بد معیشتی و سختی های حاشیه نشینی در شهرها که اکثرا مردم کم درآمد در آن مناطق زندگی می کنند؛ باعث می شود که آنها به سمت فروش مواد مخدر، قاچاق کالا و حتی اعتیاد و تن فروشی کشیده شوند!
نویسنده کتاب «حاشیه نشینی معظل تهران و کلانشهرها» با استناد به آمار رسمی که اکنون بیش از 11 میلیون نفر مردم کشورمان در حاشیه شهرها، زندگی می کنند، گفت: یازده میلیون نفرایرانی ، یازده میلیون نفر هموطن ، یازده میلیون نفر کسانی که اگر امکانات، عادلانه توزیع می شد به چنین فلاکت و سختی نمی افتادند، چشم امیدشان به دولت، مردم، گروه های جهادی و خیرین است.
خدری از مردم شریف و محروم منطقه بشاگرد استان هرمزگان به عنوان یکی از مناطق هدف گروه های جهادی نام برد و گفت: بشاگرد منطقه‌ای دور افتاده در استان هرمزگان است که شامل ده‌ها روستا به مرکزیت سردشت می‌باشد. روستاهای منتهی به سردشت فاقد جاده آسفالت هستند لذا خانه‌های اکثر روستاییان کپری بوده و به دلیل بعد مسافت و نبود جاده هموار امکان حمل مصالح و ساخت خانه به سختی امکان پذیر است.
وی ادامه داد: مردم بشاگرد مسلمان و شیعه مذهب‌اند. کشاورزی در روستاهای بشاگرد به دلیل خشکسالی از رونق افتاده و نیز مردم به دلیل ضعف شدید بهداشت و درمان و مصرف آب های آلوده با انواع بیماری‌های عفونی و کلیوی دست به گریبانند. آموزش و پرورش در این مناطق بسیار ضعیف است و دانش آموزان به دلیل ضعف آموزش تصویر روشنی از آینده خود ندارند لذا کمتر دانش‌آموزی وارد مرحله دانشجویی می‌شود. متاسفانه بیشتر دختران تنها تا کلاس ششم امکان ادامه تحصیل دارند.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه کودکان بیشتر روستاهای بشاگرد به دلیل فقر مالی خانواده دچار سوء تغذیه بوده و زنان از آغاز دوره بارداری تا زایمان به دلیل نبود مرکز درمانی دوره سخت و خطرناکی را طی می‌کنند، گفت: کودکان و زنان زیادی در روستاهای بشاگرد بی سرپرست و فقیرند. کامل شدن جاده نیمه کاره منتهی به روستاهای بشاگرد تا حد زیادی مشکلات روستاییان را بهبود خواهد بخشید.
وی در ادامه به مناطق مختلف استان سيستان وبلوچستان اشاره کرد و گفت: بيکاري و فقر، تبعات و مشکلات اجتماعي و بافت هاي ناکارآمد شهري گريبانگير مردم شده است.نوع ساخت و ساز در مناطق حاشيه نشيني با مصالح کپري، بلوک سيماني وغيره است که به نوع درآمد شخص بستگي دارد و کاملا فقر و بيکاري عده اي از ساکنان مشخص است.
بنابراین گزارش مردم مناطق محروم عمدتا از یک محرومیت رنج نمی برند بلکه رنج محرومیت رنجی فراگیر در حوزه های مختلف است و بسیاری از دختران و زنان این مناطق با بیماری های مختلفی که عمدتا شایع استان خود یا منطقه زندگی خودشان است، دست و پنجه نرم می کنند .
تیم های پزشکی متشکل از کادر درمانی جهادی خاطرات تلخ و شیرین زیادی در این زمینه دارند. منصوره غلامی سرپرستار یکی از درمانگاه های تخصصی دندان پزشکی در این زمینه می گوید: چند وقت پیش به یکی از مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان رفته بودیم. بانویی را ویزیت می کردم در ظاهر 50 سالی سن داشت در کمال تعجب دیدم که کودکی به همراه دارد که شیرخواره است. وضعیت بهداشت و سلامت دهان و دندانش به حدی ضعیف بود که نمی دانستم چطور با این درد فراوان کودکش را شیر می دهد، وقتی سنش را پرسیدم وضعیت جسمانی اش از سن شناسنامه اش ، حداقل 20 سال پیر تر بود!
اعظم محدثی هم از روستایی در جنوب کشور برایم گفت که مردم متأسفانه به دلیل فقر روحانی در روستا نداشتند و بسیاری از نوجوانان و جوانان با آداب اولیه اسلام مثل وضو ، غسل و قرائت قرآن و محرم و نامحرم ، به اندازه کافی آشنا نبودند و در کمال تعجب بسیاری از دختران را دیدم که بدون اطلاع فرزندان شان را به مادر خود داده تا آن را شیر بدهند ! در حالیکه این قضیه مشکلات و مصائب جبران ناپذیری بنابر به دستورات دیدنی ما به همراه دارد...
به هر حال ماه رمضان و رزمایش کمک مؤمنانه قطعا به پایان می رسد ، ایام کرونا از کشور رخت برکنده و شاید بار دیگر دل آنطور که باید برای محرومین نتپد و چشم مان فرصت دیدن فقر و رنج و محرومیت آنها را نداشته باشد! پس بهتر است از این فرصت برای تمرین زندگی بخشی و تقسیم رفاه به سایر هموطنان مان استفاده کنیم.
باید بنابر فرمایش مقام معظم رهبری عمل کنیم و چشم انداز کمک مؤمنانه را به یک گفتمان دستگیرانه تبدیل کنیم چیزی که امروز نیاز همه جوامع بشری است.
انتهای پیام/*