به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - هفته دفاع مقدس یکی از فرصت های مغتنمی است که جوانان ایرانی افرادی که فقط تاریخی یا شاید هم فقط نامی از دفاع مقدس شنیده باشند را با فرهنگ،سبک زندگی و ایثاگری ها و حماسه آفرینی های رزمندگان آشنا کنیم.
به همین مناسبت در آستانه چهل و چهارمین سالروز اغاز جنگ تحمیلی در خدمت یکی از جانبازان عزیز جنگ تحمیلی هستیم
لطفا ضمن معرفی خود، نحوه جانبازی و مجروح شدنتان را بفرمایید.
عبدالله فرخی متولد ۴۶ و بازنشسته بانک صادرات هستم ، در زمان جنگ مسئول بهداری گردان بودم و همیشه با مجروحین جنگی سروکار داشتم و ۱۲ تا امداد گر در کنارم مشغول به فعالیت بودن.
یک روزی به ما اعلام شد مجروح داریم ما چون پشتیبانی خط بودیم نیروها راحت تر به مرخصی میرفتند. و به همین دلیل من خودم عازم خط شدم و با تزریق سرم ضدخونریزی (رینگر) اقدامات اولیه رو انجام دادم و با هلیکوپتر به بیمارستان امام حسین(علیه السلام) کرمانشاه فرستادیم. در آزاد سازی حلبچه و شهر مرزی نوسود عملیات ولفجر ۱۰ شیمیایی شدم .
از خاطرات حضورتان در جبهه برایمان بگویید
در روز عید فطر سال ۶۶ عراق از طریق بمب های شیمیایی نظیر گاز خردل و محرک های عصبی ما رو بمبارون کردند ما یه امبولانس سبز رنگ داشتیم که میشد باهاش زیر درختا استتار کنیم تا بعثیا نزننمون.
۸ تا مجروح شیمیایی داشتیم و اونا رو به بیمارستان صحرایی دجیل بردیم و خودمم اونجا بستری شدم که در همون حین معاون فرماندهی گردان خیبر اومد عیادت بچه ها و منم سرمم رو از دستم کشیدم و رفتم همراه فرمانده به بچه ها سر بزنم و حیف بحال ما و خشبحال بچه ها که همشون شهید شده بودند .
چون اکثر کسایی که اومده بودند طریقه استفاده از ماسک رو بلد نبودند و ما هم بهمین علت شهید زیاد دادیم در اون روز.
بعد از تصویب قعنامه ۵۹۸ اومدم عملیات مرصاد تو بیمارستان مستقر شدم و شبانه روز کشیک بودم تو بیمارستان و مجروحا رو مداوا میکردیم.چون ما تو ازاد سازی حلبچه بودیم فرمانده گفت نیاز نیست بهدارهاداخل این عملیات هم تو خط مقدم باشند برن پشت خط برای مداوای مجروحین مرصاد عملیات مرصاد عملیات مبارزه با منافقین بود.
یکی از بچه ها به نام حمدالله بچه سنقر بود تو عملیات حلبچه به شهادت رسید هنگام تدریس مقابله با شیمیایی بهشون گفته بودن خودتون رو به بلندی برسونید اینا رفته بودن طبقه دوم یه مدرسه و شدت شیمیایی انقدر زیاد بود که همونجا هم به شهادت رسیده بودند .
چرا وقتی حرف از جنگ می شود نسل شما اول از معنویت جبهه می گوید
در مقابل ما فقط عراق نبود شرق بود، امریکا بود، مجموعه‌ی ناتو بود، مرتجعان منطقه بودند، پول بود، سلاح بود، تجهیزات بود، تاکتیک بود، خبر ماهواره‌یی بود
اما چه چیزی موجب شد که علی‌رغم وجود آن قوّه‌ی هایل عجیب، اینها نتوانند بر ایران اسلامی - با همه‌ی ضعفها؛ ضعف بودجه، ضعف تجهیزات، ضعف در سازماندهیها، ضعف در انضباط، وجود بعضی از اختلافات - مسلط بشوند و مقصود خودشان را انجام بدهند؟ دنیا از این ماجرا درس گرفت... این بر اثر چه بود؟ بر اثر همان معنویت.
پشت جبهه هم خدمت می کردید؟
بله پشت جبهه با مجروحین سر کار داشتیم و مسئول بهداری بودم و ما توفیق داشتیم که چند ساعت مقام معظم رهبری بازدید داشتند، آن موقع آقا رئیس‌جمهور بودند، همین چند ماه آخر جنگ بود و آقا همه این شبکه‌ها را دیدند. آقا بعداً در خطبه‌های نماز جمعه تهران فرمودند این امکاناتی بوده که فراهم شده است. این امکانات را بالاخره بستر بهداری رزمی فراهم کرد وگرنه اینها نمی‌توانستند این کار‌های بزرگ را انجام بدهند. حالا این کار بزرگ با یک ایثارگری و فداکاری بزرگ جامعه امدادی و پزشکی کشور انجام شد
تصویری فراموش نشدنی از جبهه را برای ما بیان کنید.
حوالی ظهر بود که هواپیماهای دشمن بر فراز شهر حلبچه ظاهر شدند و چندین نوبت شهر را بمباران کردند هنگام عصر که شد هواپیماهای دشمن کثیف مجددا پیدا شدند اما ... این بار با سلاح شیمیائی ... نیروهای ش. م. رسریعا اعلام خطر کردند و گفتند شهر را ترک کنید زیرا دشمن شهر را بمباران شیمیائی در سطح وسیعی کرده است. مردم فوج فوج از شهر خارج می شدند. صحنه عاشورا جلو دیدگانم مجسم شده بود جنازه هائی را می دیدم ک در راه افتاده بودند کودک، زن، پیر، جوان. دیگران در غم عزیزان خود می گریستند چه غوغائی، خدایا چگونه بگویم. تنها صدائی که از فوج جمعیت بلند می شد ضجه و ناله مردم بلند که دل سنگ را آب می کرد ...
تا چه حد رزمندگان سلحشور ایران اسلامی تلاش می‌کردند با منش و رفتار و اخلاق خود، بر روی نیروهای نظامی طرف مقابل تأثیر بگذارند؟
ما رفتار خوبی داشتیم با بعثی ها ولی اونا با ما نه یه روز به ما خبر دادند اسیر بعثی گرفتیم مجروح هستند ما رفتیم اونا رو مداوا کنیم از طرف بهداری اونا خیلی ترس از سربازای ایرانی داشتند و باورشون نمیشد رزمنده ها این رفتار خوب و حسنه رو داشته باشند.جوری که اونا میگفتند اگر ما شما رو به اسارت میگرفتیم بهتون رحم نمیکردم چه برسه بخوایم مداوا کنیم و ...
درباره دفاع مقدس، خاطرات، کتاب‌ها، برنامه‌های فرهنگی هنری بسیار انجام شده است. به نظر شما تأثیرگذار ترین فعّالیّت چه میتواند باشد تا نسل‌های آینده بتواند عظمت این فداکاری‌ها را دریابد؟
همونطور که رهبری فرمودند باید از زندگی نامه شهدا فیلم سینمایی درست کنند و این هنر میتواند گوشه ای از دریای با عظمت دفاع مقدس و شهدا را به نمایش بگزارد مثل فیلم سینمایی اخراجی ها
یک مسلمان پیوسته در حال جهاد است. این جهاد یا در جبهه‌هاست یا در مقابل نفس، ضمن بیان ارزش و اهمّیت هریک از این جهادها، بفرمایید دلاوران عرصه‌های جنگ دیروز، امروز در نبرد با نفس تا چه حد تلاش می‌کنند؟
جهاد در راه خدا، یکی از مهمترین وظایف و مسئولیت‌های فردی و اجتماعی هر مسلمان است. هر آنچه که مومن در بدست آوردن آن در راه ایمان به الله و فرمانبری او تلاش نماید مثل مقاومت در برابر شر و بدی‌ها و انحرافات، ثابت قدم ماندن در دین الله، استقامت در مقابل وسوسه‌های شیطان، از جمله جهاد در راه الله محسوب می‌شود در واقع «امروز با دو دشمن، یکی استکبارِ خبیث و دیگر نفسِ درون مواجه هستیم.» وظیفه ی ما در درجه‌ی اول خودسازی است. «قدم اول این است که ما احساس بکنیم مسؤولیت اصلاح نفس را داریم؛ اصلاح از لحاظ اخلاقی و روحی و تدارک کردن اخلاص و قصد قربت و اجتناب از گناه؛ همان‌که امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام فرمود: وَ لکِن أعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سِدادٍ؛ یعنی تلاش دایم برای درست حرکت کردن و منحرف نشدن و عفت و سداد)که اگر این اتفاق مبارک بیفتد، هیچ دشمنی در هیچ میدانی توان مقابله با انسان الهی را نداشته و با صبر و استقامت پیروز و سربلند خواهیم شد.
به نظر شما مهمترین دستاورد جنگ ایران و عراق چه بود؟
از نظر من مهم ترین دستاورد جنگ ایران اتکا به قدرت داخلی و یک دستی و مردم و نهاد های مردمی بود که ما ثابت کردیم کل دنیا هم جمع شوند نمیتوانند نگاه چپ به شیعه خانه ی امام زمان عج داشته باشند.